ராஜம்மாவின் குதிரை

கனவுகள் காணும் மனிதர்கள் அதிகம் நிறைந்திருக்கும் இடங்களில் குதிரைபந்தய மைதானமும் ஒன்று. தான் தேர்ந்தெடுத்த குதிரை ஜெயிக்க, பணம்கட்டியவர்கள், தங்கள் கணிப்புகள் சரியாக இருக்கவேண்டுமென்று புக்கிகள், தன் திறமையை பதிவுசெய்ய துடிக்கும் ஜாக்கிகள், தங்கள் குதிரை முதலில் வரும் கெளரவத்தை பெற குதிரைகளின் உரிமையாளர்கள் என பலரும் தங்கள் ஆசைகளை கனவாக கண்டுகொண்டிருக்கும் இடம் குதிரை பந்தைய மைதானம்.  இவைகளிலிருந்து மாறுபட்டு அங்கே ஒரு பெண  மாறுதலான ஒரு கனவை கண்டுகொண்டிருந்தார். ஒரு ரேஸ் குதிரைக்கு உரிமையளாரக வேண்டும் என்பதே அது.

 10 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் பங்களூரு ரேஸ்கிளப்பில் குதிரை பந்தைய  ”பெட்” டிக்கெட்கள் விற்கும் கவுண்ட்டரில் டிக்கெட் விற்கும் பணியில் சேர்ந்தவர் ராஜம்மா. நிரந்திரமில்லாத அந்த பணியில் வேலை செய்த நாட்களில் நாளனொன்ருக்கு 50 ரூபாய் சம்பளம்.. அதே ரேஸ்கிளப்பில் கால்நடை மருத்துவ பிரிவில் பணியாற்றிய வெங்கடேஷுடன் திருமணம் இரண்டு குழந்தைகள் என வாழ்க்கையுடன் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது இவரது கனவு. குதிரை ரேஸ்களில் சிலர் பெரும்பணம் சம்பாதிப்பதும் பலர் பணம் இழப்பதையும் தினசரி கண்டுவந்த ராஜம்மா கவனித்தஒரு விஷயம். எல்லா ரேஸ்களிலும் எதாவது ஒரு அளவில் பணம் சம்பாதிப்பது குதிரைகளின் சொந்த காரர்கள்மட்டுமே என்பது. இது அவருக்கு ஒரு குதிரையை சொந்தமாக வாங்க வேண்டுமென்ற எண்ணத்தை தூண்டியது ரேஸ்குதிரைகள் என்பது மிக விலையுயர்ந்தது, வாங்குவது அவ்வளவு எளிதல்லை என்பது அவருக்கு தெரியும். ஆனாலும் துணிவுடன் அதைப்பற்றி கனவுகள்  காண ஆரம்பித்தார். ஆசையை கேட்ட பலர்  -குடும்பத்தினர் உள்பட  சொன்னது “பைத்தியகாரி” லட்சாதிபதிகள் கூட யோசிக்க தயங்கும் விஷயம் இது. உனக்கு கனவில் மட்டுமே சாத்தியம் என சொன்னவர்கள் தான் அதிகம். ராஜம்மா மனம் தளரவில்லை தன் லட்சிய கனவை நனவாக்கும் திட்டங்களில் இறங்கினார். குதிரை வாங்க தேவையான பணத்தை சேர்க்க இந்த டிக்கெட் கவுண்ட்டர் வேலை உதவாது எனபதால் ஒரு சொந்த தொழில் செய்ய திட்டமிட்டு தன்னை தயாரித்து கொண்டார்.கிராமபெண்ணான நானும் உழைப்பினால் ஒரு பேஷனான நகர பெண்ணாகி சாதிக்க முடியம் என நம்பினேன். என்று சொல்லும் இவர்  இருந்த சொற்ப சேமிப்பில் ஒராண்டு பியூட்டிஷியன் கோர்ஸ் படித்து பட்டயம் வாங்கிய பின்னர் கடன் வாங்கி ஒரு பார்லரை துவக்கி சம்பாதிக்க ஆரம்பிக்கிறார். கைகள் கஸ்டமரை அழகுபடுத்திகொண்டிருந்தாலும் கண்களில் தன் சொந்த குதிரை ரேஸில் ஒடும் கனவுகாட்சிகள் தான் ஒடிக்கொண்டிருந்தது. ஆறு ஆண்டில் இவர் சேமித்த பணம் 3 லட்சம். ”மிக கட்டுமையான சாவலாக இருந்த விஷயம் இது. பார்லரில் ஒரே மாதரியான நிரந்த வருமானமில்லை சிலமாதங்களில் கடன் தவனையை கட்ட கூட தவறியிருக்கிறேன் ஆனால் லாபமாக கிடைத்த ஒவ்வொரு ரூபாயையும் குதிரை வாங்க சேமித்தேன்” என்று சொல்லும் இவர் இன்னும் எவ்வளவு ஆண்டுகள் ஆகுமோ என எண்ணிக்கொண்டிருந்த நேரத்தில் சதீஷ் என்ற  குதிரை பயிற்சியாளார் தன் குதிரையின் மதிப்பில் கால் பங்கை விற்க போகும் தகவல்  கிடைத்தது. ரேஸ்குதிரைகள் மிக விலையுள்ளதாக இருப்பதால் அவற்றின் உரிமையை ஒன்றுக்கும் மேற்பட்டவர்கள் வைத்திருப்பார்கள். அவர்கள் தங்கள் பங்கை மட்டும் மற்றவர்களுக்கு விற்கலாம். தனி உரிமையாளர்களும் ஒரு பகுதி பங்கை விற்று  பணமாக்கி கொள்ளாலாம். இது ரேஸ்கிளப்பின் விதி முறைகளுக்கு உட்பட்டது அந்த பயிற்சியாளாரை அறிமுகமில்லாதால் தனக்கு தெரிந்த ஒரு குதிரையின் சொந்த காரரின் உதவியுடன் சதீஷிடம் தனக்கு அந்த பங்கை தனக்கு தரும்படி கேட்டார் ராஜம்மா. யாராவது மற்றொரு ரேஸ்கிளப் மெம்பர் பங்கை விலைக்கு கேட்பதை எதிர்பாத்துகொண்டிருந்த சதிஷ் இந்த சதாரண பெண்ணின் வேண்டுகோளினால் திகைத்துபோனார். முடியாது என மறுத்தும் விட்டார். காரணம் சமூக அந்தஸ்த்து இல்லை. கஷட்டபட்டு சேமித்த தன் முழுசேமிப்பையும்  இந்த பெண் இதில் மூதலீடு செய்து விட்ட பின் குதிரை அதை சம்பாதித்து கொடுக்க முடியாவிட்டால் தன் அத்தனை சேமிப்பை இழக்கும் ஆபத்தான நிலைக்கு தள்ளபட்டுவிடுவார் என்பதால். ஆனால் சொந்த குதிரை கனவால் துரத்தபட்டு கொண்டிருந்த ராஜம்மா நம்பிக்கையுடன் தினசரி சதீஷின் குதிரை லாயத்திற்கு வந்து காத்திருந்து அவரை சந்தித்து கேட்டுகொண்டே இருந்தார். தளராத தன்னமிக்கை மிக்க இந்த பெண்ணின் வேண்டுகோள் அவர் மனதை மாற்றியது. குதிரையின் மதிப்பில் கால்பங்கை செலுத்தி  பணக்காரர்கள் மட்டுமே இடம் பெற்றிருக்கும் பங்களூர் ரேஸ் கிளப்பின் குதிரைகள் சொந்தகார்கள் பட்டியைலில் இடம் பெற்றறார் ராஜம்மா.  

             

அதிவேக புயல் (super storm) என்ற அந்த அழகான செம்பழுப்பு வண்ண குதிரை ராஜம்மாவின் ராசியினாலோ என்னவோ பங்கொண்ட முதல் பந்தையத்திலேயே பட்டையை கிளப்பிற்று. மிக ஸ்டைலாக முதலில் வந்து நின்றது. தொடர்ந்து குதிரைரேஸ்களின்மிககெளரமாக கருதப்படும் கவர்னர் கப் ரேஸில் முதலில் வந்துஜெயித்தது. தொடர்ந்து பங்களூர், மைசூர் டெர்பிகளிலும் இரண்டாவது இடத்தில் வென்றது. கடந்த மாதம் மும்பாயில் இந்தியாவில் மிகச்சிறந்த குதிரைகள் மட்டுமே பங்கேற்ற இந்தியா டெர்பி பந்தயத்தில் முதலிடம் பெற்று புதிய சாதனையை படைத்திருக்கிறது. அந்த ரேசினால் கிடைத்த பரிசுப்பணம் 1.8 கோடிரூபாய்கள். பல குதிரைகள் வைத்திருக்கும் விஜய் மல்லையா இந்தியா டெர்பியில் பரிசு பெற 5 ஆண்டுகள் காத்திருக்கவேண்டியிருந்தது.  பலகுதிரை உரிமையாளாருக்கு இது இன்னும் கைகெட்டாத கனவு. ராஜம்மாவின் முதல் குதிரை இதை சாதித்திருக்கிறது.

ஒவ்வோரு ரேசுக்குபின்னரும் தன் குதிரைக்கு திருஷ்டி கழித்து பூஜை செய்யும் ராஜம்மா ”வெற்றி என் தலைக்குள் போய்விடகூடாது என்பதில் கவனமாகயிருக்கிறேன் ரேஸ்வெறியினால் அழிந்த குடுபங்களையும் எனக்கு தெரியும் சில நாட்கள் இடைவெளிக்கு பின்னர் முடிந்தால் இன்னும் ஒரு குதிரையில் முதலீடு செய்வேன். என் குழந்தைகளின் நல்ல எதிர்காலத்திற்கு தேவையான தை சம்மாதித்த பின் விலகிவிடுவேன்” என்கிறார்.

கனவு காண்பவர்களின் ஆசைகள் குதிரைகளானால் எந்த உயரத்திலும் பறக்கலாம் எனபது ஆங்கிலத்தில் பகற்கனவு காண்பவர்களை பற்றி கிண்டலாக சொல்லபடும் வாசகம். ஆனால் இதை உண்மையாகவும் செய்ய முடியம் என்று காட்டியிருப்பவர் ராஜம்மா.

                                                          

”மாத்தி யோசித்த” ஒரு மருத்துவர்

தெளிவான தொலைநோக்கும், அந்த இலக்கை அடைய செம்மையான திட்டமிடலும் வெற்றிவாயிலுக்கு அழைத்துசெல்லும் பாதைகள் என்பது பெரிய நிறுவனங்களின் சாதனையாளார்களின் வாழ்க்கை நமக்கு சொல்லும்பாடம். ஆனால் இந்திய மருத்துவதுறையில் புதிய பாதைகளை அறிமுகபடுத்தி அந்த துறையின் முகத்தையையே மாற்றி அமைத்திருப்பவர்  டாக்டர் பிரதாப் ரெட்டி.  ஒரு மருத்துவ மனை எல்லா பிரிவுகளுடனும் வசதிகளுடன் இயங்குவது என்பது அரசுத்துறை மருத்துவ மனைகள்  அல்லது மதசார்புதொண்டு நிருவனங்கள் மட்டுமே  என்று நீண்ட நாட்கள் நிலவி வந்த  வந்த நிலையை மாற்றி தனியார் கார்பெர்ட் மருத்துவமனைகள் என்ற புதிய பாதையை இந்த தேசத்திற்கு அறிமுகபடுத்தியவர்  தமிழ்நாட்டை சேர்ந்த இந்த டாக்டர்.

30 ஆண்டுகளுக்கு  முன் சென்னையில்  பலவிசேஷ சிகிச்சை பிரிவுகளுடன் துவங்கிய ஒரு அப்பலோ மருத்துவமனை இன்று இந்தியா மற்றும் வெளிநாடுகளில் 22 நகரங்களில் 54 மருத்துவமனைகள்,1600 பார்மசிகள்,60 கிளினிக்கள் 11 நர்சிங் கல்லூரிகள், 1000கோடி பிஸினஸ், 65000 பணியாளார்கள் என மிகபிரம்மாண்டமாக வளர்ந்திருக்கிறது.  “இன்றைக்கு  கார்பரேட் மருத்துவமனைகள்  என்பது ஆச்சரியபடக்கூடிய  ஒரு விஷயமாக இல்லாமல் இருக்கலாம். ஆனால் 30 ஆண்டுகளுக்கு முன் இந்தமாதிரி ஒரு யோசனையை நான் சொன்னபோது எச்சரித்தவர்களும், ஏளனம் செய்தவர்களும் தான் அதிகம்.” என்று சொல்லுகிறார் தான் கடந்துவந்த பாதையில் பல சவால்களையும்,திருப்புமுனைகளையும் சந்திருக்கும்  டாக்டர் பிராதாப் ரெட்டி..

அனைத்து மக்களுக்கும் நல்ல மருத்துவவசதிகள் என்பது அரசின் கடமை. அதை தனியார் வசம் தந்தது தவறு என வாதிடுவர்களும் கூட தயங்காமல் ஒப்புகொள்ளும் ஒருவிஷயம் அப்போலோ பிராதப் ரெட்டி அடிகோலிய பாதையில் தான் இன்று நாட்டில் பல கார்பரேட் மருத்துவமனைகள் தோன்றி  நடுத்தர மக்களின்  மருத்துவ தேவைகளை பூர்த்தி செய்திருப்பதையும்  வெளி நாடுகளிலிருந்து கூட சிகிச்சை பெற இந்தியா வரும் அளவிற்கு தனியார் மருத்துவ மனைகளில் சிகைச்சைகளின் தரம் உயர்ந்திருக்கிறது என்பது. 

அரசாங்க மருத்துவமனைபோல எல்லா வசதிகளுடன்  ஒரு தனியார் மருத்துவமனை என்பதை நினைத்துகூட பார்க்கமுடியாத சுழலில், 30 ஆண்டுகளுக்கு முன் மக்கள் தொகையும்,பிரச்ச்னைகளும் பெருகிவரும்  கட்டத்தில் ,அரசாங்காத்தினால் மட்டுமே மக்களின் மருத்துவ தேவைகளை  முழுமையாக பூர்த்தி செய்துவிட முடியாது என்பதால் கொள்கை மாற்றத்தின் அவசியத்தை புரிய வைக்க அரசுடன், இதற்கு வழங்கும் கடன்கள் பாதுகாப்பானாது என்று கடன்உதவி செய்யவைக்க  வங்கிகளுடன்,  வெளிநாட்டில் கிடைக்கும் அளவிற்கு நல்ல சிகிச்சை கிடைக்குமா என்று சந்தேகபட்ட  நோயாளிகளுடன் என பல முனைகளில் பல விதமாக போராட வேண்டியிருந்தது  என சொல்லும்  டாக்டர் பிரதாப் ரெட்டி, தங்கள் மருத்துவ குழும வளர்ச்சியினால்  வெளிநாட்டில் பணிசெய்துகொண்டிருந்த பல திறமையான டாக்டர்கள் இந்தியா திரும்பியிருக்கின்றனர். என்பதை சுட்டிகாடுகிறார். சாதனைகளை செய்ய துவங்க வயது தடையில்லை என்பதையும் நிருபித்தவர் இவர். 70களின் துவக்கத்திலேயே  அமெரிக்கா சென்று பெரிய மருத்துவமனைகளில் பணி புரிந்து ஒரு புகழ்பெற்ற மருத்துவமனையின் தலமை பொறுப்பில் இருந்து பல ஆயிரம் டாலர்கள் சமபளம் பெற்றுகொண்டிருந்த இதய நோய்சிகிச்சை ஸ்பெஷலிஸ்ட் பிராதாப்ரெட்டி  1982ல் தமிழ் நாட்டுக்கு திரும்பி  சென்னையில் அப்பலோவை துவக்கியபோது வயது 50. வசதியான ஒய்வுகால வாழ்க்கையை திட்டமிட்டிருக்க வேண்டிய இவர்  இந்திய மருத்துவதுறையில் புரட்சிகரமான மாறுதல்கள் பற்றி சிந்தித்திருக்கிறார். சீரிய முறையில் திட்டமிட்டு கடுமையாக உழைத்திருக்கிறார். 1983ல் சென்னையில் முதல் மருத்துமனையை திறந்து வைக்க அன்றைய குடியரசு தலைவர் ஒதுக்கியிருந்த நேரம் 20 நிமிடங்கள். ஆனால் நிறுவபட்டிருந்த வசதிகளை  நான் விளக்கி மருத்துவமனைமுழுவதையும் சுற்றிகாட்டிய போது இரண்டுமணிநேரம் இருந்து பலகேள்விகள் கேட்தை இப்போதும் நினைகூறும் இந்த 80 வயது இளைஞரின் சுறுசுறுப்பு நம்மை பிரமிக்க வைக்கிறது. 1000கோடிகளுக்குமேல் பிசினஸ் செய்யும் குழுமத்தின் தலவராக இருந்தாலும்  சென்னையில் இருக்கும் நாட்களில் காலை 9 மணிக்கு மருத்தமனையிலிருக்கிறார். அவசியமான போது ஆப்ரேஷன்களிலும் பங்கேற்கிறார்.

இந்திய மருத்துவ துறையில் தனியார்பங்களிப்பு  பெருமளவில் வளரவும் அதற்கான நடைமுறைகள் சீராக அமையவும் இவர் ஆற்றிய பணிகளுக்காக 2010ம் ஆண்டு பத்ம விபூஷன் விருது பெற்றவர்.  இவரது 4 மகள் களும் அப்போலா  மருத்துவ குழுமத்தின் சிலபிரிவுகளை நிர்வகிக்கிறார்கள். 20 ஆண்டுகளாக பணிசெய்துகொண்டிருக்கிறேன் ஆனாலும் சில சமயங்களில் தந்தையுடைய வேகத்திற்கும் எதிர்பார்ப்புகளுக்கும் ஈடு கொடுக்க முடிவதில்லை என்கிறார் திருமதி பீரித்தி ரெட்டி. இவர் அப்போலா குழுமத்தின் நிர்வாக இயக்குனர்.  குடும்பத்தின் 3வது தலைமுறையும் இப்போது குழுமத்தின் பணிகளில் பங்கேற்கத்வங்கியிருக்கிறது.. . ஒருநாள் 5 நிமிடம் லேட்டானல் கூட  தாத்தாவின் நேரந்தவறாமை நினைவில் வந்து  குற்ற உணர்வு மேலிடுகிறது என்கிறார் பிராதப்ரெட்டியின் பேத்தி உபஸானா. 

குழுமத்தின் ஹைதிராபாத் பிரிவில் பணியாற்றும் இவர் தெலுங்கு சூப்பர் ஸ்டார் ராம்சரண் தேஜாவை (நடிகர் சீரஞ்ஜிவி யின் மகன்)  திருமணம் செய்துகொண்டிருப்பவர். கார்ப்ரேட் மருத்துவமனைகளின் கட்டணங்கள் நடுத்தரமக்கள் சமாளிக்க முடியாத  அளவில் அதிகமாகவே யிருக்கிறதே ஏன்? என்ற நம் கேள்விக்கு அடைப்படை கட்டுமான செலவீனங்கள, சர்வதேச தரம்,தொடர்ந்து உயரும் மருந்துகளின், உபகரணங்களின் விலைகள் போன்றவைகள் தான் காரணம். ஆனல் இன்னும் சில ஆண்டுகளில் இம்மாதிரி கார்பேரேட் மருத்துவமனைகள் அதிக அளவில் பெருகும்போதும் இன்ஷ்யூரன்ஸ் வசதிகள் அதிகரிக்கும்போதும் மருத்துவ செலவுகள் குறையும் வாய்ப்புகள் அதிகம் எனகிறார். இந்திய மருத்துவ துறையை புதிய பாதையில் பயணிக்க வைத்திருக்கும்  இந்த டாக்டர்.

kalaki 17/03/13

ரிவ்யூ ராஜா

இணயதளங்களிலும், வலைப்பூக்களிலும்  தமிழ் சினிமாகளுக்கு விமர்சனம் நிறைய வருகிறது. சில ஜெட் வேகத்தில் வருகிறது. காலை10 மணிக்கு வெளியான படத்திற்கு 1 மணிக்கே விமர்சனம் வெளியாகிறது. (தியட்டரிலேயே எழுதிவிடுவார்களோ?) இப்போது அடுத்தகட்டமாக  விமர்சனங்கள் யூ ட்டுயூபில் படங்களாக வருகிறது, விமர்சகர் படத்தை விமர்சிப்பது விடியோபடமாக்க பட்டு யூ ட்யூபில் வெளியிடபடுகிறது. இதில் இப்போது மிக பாப்புலாராக இருப்பது “ரிவ்யூ ராஜா”. டைட்டில் கார்ட் போடும்போது படத்தின் தீம் மியூசிக்கின்,பின்னணியில் படத்தின் ஹைலைட் காட்சிகளைபோலவே நைண்டியாக ரிவ்யூ ரஜா நடிக்கும் காட்சிகள் என விமர்சனபடம் தொடங்குகிறது

. –(விஸ்வரூபத்தின் விமர்சனம் துவங்கும்முன் கமலைப்போல கதக் நடனம்-துப்பாகி சண்டை) இந்த பாணியில் வாரம் தோறும் ஒரு தமிழ்பட விமர்சனம். விமர்சனம் ஆங்கிலத்தில் . செய்பவர் ஒரு கனடா நாட்டு இளைஞர். ஆம் தமிழ் படங்களுக்கு விமர்சனம் ஒரு வெளிநாட்டுகாரர் ஆங்கிலத்தில் வாரந்தோறும் செய்கிறார். பலர் பார்க்கிறார்கள். இதுவரை இவர் விமர்சன்ங்களை பார்த்தவர்கள் பதினெட்டு லட்சட்சத்திற்கும் மேல். கனடாவின் புகழ்பெற்ற பல்கலைகழகத்தில் நிர்வாகயியல் படித்து ஒரு மென்பொருள் நிருவனத்தில் பணிசெய்பவர்.

விமர்சனத்தில் கதை, கேமிரா, நடிப்பு, மியூசிக் என துறைவாரியாக மார்க் கொடுத்து இறுதியில்முழு படத்துக்கும எவ்வளவு என மார்க் கொடுக்கிறார். விஸ்வரூபத்திற்கு இவர் தந்திருப்பது  7.3 மார்க்குகள். சகுனிக்கு 3.05.

கனடாவிலிருக்கும் தமிழ் தெரியாத இந்த வெள்ளைகாரருக்கு எப்படி தமிழ் சினிமாவின் மீது விமர்சனம் செய்யும் அளவிற்கு காதல்? இவருடைய நல்ல  நண்பர் குஹன். குஹனின் பள்ளித்தோழர் அர்ஜுன் மனோ. கனடா பலகலைகழகத்தின் சினிமா ஸ்கூலில் படிப்பவர்.. ஹாலிவுட்டில் சாதிக்க துடிக்கும் இலங்கை தமிழர்.வார இறுதியில் குஹன் அவர் வீட்டிற்கு சென்று தங்குவது வழக்கம். கடந்த ஆண்டு ஒரு முறை ராஜாவையும்  அழைத்து சென்று தங்கியபோது டிவிடி யில் பார்த்த  ஒரு தமிழ் சினிமாதான் இவரை விமர்சகராகயிருக்கிறது. அது அஜித் நடித்த பில்லா 2. அதன் கம்பீரம், மியூசிக் போட்டோகிராபி எல்லாம் பார்த்து அசந்து போன இவர் “ஹீரோவின் ஒரே அடியில் வில்லன் அறையின் மூலைக்கு பறந்து போய் விழுவது போன்ற காட்சிகள் அமெரிக்க சமூக சினிமாக்களில் இல்லாத படங்களில் புதுமை எனறு வியந்து நிறைய படங்கள் ஆரம்பித்தார்.

அதுவரை அவருக்கு தமிழ் சினிமாவின் வீச்சு, ரசிகர்கள் பற்றி எதுவும் தெரியாது.  விளையாட்டாக ஒரு பட விமர்சனத்தை பதிவு செய்து யூட்யூபில் பதிவேற்ற அதற்கு கிடைத்த செம ரெஸ்பான்ஸ் இவரை தொடர்ந்து அதைச்செய்ய  வைக்கிறது. இன்று நண்பர்களுடன் ஒரு சின்ன ஸ்டூடியோ, ஓளி/ஒலிப்பதிவு வசதிகளுடன் அமைத்து விமர்சனங்களை வழங்கி கொண்டிருக்கிறார். நன்பர் அர்ஜூன் ஒளிபாதிவளார்.  படங்களுக்கு மியூசிக் சென்னையிலிருக்கும் உதய பாரதி. நண்பர் குஹன் எடிட்டர் மற்றும் தமிழ் சொற்களை சரியாக சொல்லிகொடுப்பவர்.  வட அமெரிக்காவிலும்,கனடாவிலும் உள்ளூர் ஆட்களுக்கு அதிகம் தெரியாத இவர் அங்கிருக்கும் தமிழர்களிடையே ஆட்டோகிராப் கேட்கும், சேர்ந்து படமெடுத்து கொள்ளுமளவிற்கு மிக பாப்புலர். தன்பெயர் அச்சடிடிருக்கும் மஞ்சள்  டி ஷர்ட்டையே எப்போதும் அணிகிறார்.

சிவாஜி 3 டி பட ரிலீஸின் போது ரஜினி ஸ்டையில் மாண்டிரியல் நகர வீதிகளில் இவர்  ஒரு கொரிய மொழி பாட்டிற்கு நடனமாடிக்கொண்டுபோன படம் யூட்யூபில் சூப்பர்ஹிட். 4 லட்சம் பேர் பார்த்திருக்கிறார்கள்.  நிறைய தமிழ் படங்கள் பார்த்தும், தமிழ் நண்பர்களுடன் பேசிபேசியும் மெல்ல தமிழ் கற்று கொள்ளும் இவர் சமீபத்தில் இரண்டு நாள் பயணமாக சென்னை வந்திருந்தார். விஸ்வரூபம் படத்தின் முதல் காட்சி பார்த்து ரசிகர்களை தன் யூ ட்யூப் சானலுக்காக பேட்டியும் கண்டார். சந்தித்தவர்களில் இளைய தளபதியும் ஒருவர்.

ஆதிபகவன் படத்திற்காக கனடா வந்திருந்த அமீர் ஜெயம் ரவி டீமை வரவேற்று அவர்களை கனடா டிவியில் அறிமுகபடுத்தியிருக்கிறார் இன்னும் சில மாதங்களில் சென்னை வந்து இன்னும் நன்றாக தமிழ் கற்று கொண்டு தமிழ் சினிமாவில் நிறைய தொடர்புகளை ஏற்படுத்திகொண்டு தமிழ் சினிமாவில் பிசினஸ் செய்யபோவது  என் லட்சியம் . அமெரிக்காவிலும், கனடாவிலிருக்கும் தமிழ் ரசிகர்களையும் தாண்டி தமிழ் சினிமாக்களை உலக மார்க்கெட்டில் அறிமுகபடுத்துவேன் என்கிறார். தன்னை ராஜா என சொல்லிகொள்ளூம் இவர் உண்மைப்பெயர் என்ன?“என்னை ராஜா என்றே அழையுங்கள்” என்கிறார். உடன் வந்திருக்குக்கும் தந்தை ரிச்சர்ட்டும் இவரை ராஜா என்றே அழைக்கிறார். படித்த, படிக்கும், வேலையிலிருக்கும் நமது  இளைஞர்களை கோலிவுட் எனற காந்தம் ஈர்ப்பது நமக்கு தெரியும். அந்த காந்தத்தின் சக்கி இப்போது வலிமையாகி கனடா வரை நீண்டு அங்குள்ள ஒரு இளைஞரையும் ஈர்த்திருப்பது ஒரு ஆச்சரியமான சந்தோஷம்.

Hungary for More

Travel Secrets  ஒரு சுற்றுலா பயண இதழ். எல்லா விமானங்களிலும், ஹோட்டல்களிலும் இருக்கும். பெரிய புத்தக கடைகளிலும் கிடைக்கும்.

JG எழுதிய ஒரு கட்டுரை இதில் வெளியாகியிருக்கிறது. தொழில் வாழ்க்கையில் நேரத்தோடு போரடிக்கொண்டிருக்கும் JG  எழுத முயற்சித்து முதல் கட்டுரையே அச்சாகியிருப்பதும் சந்தோஷமாகயிருக்கிறது. (எழுதுபவர்களுக்கு புரியும்) நீங்களும்  அதை படித்து ஒரு வரி எழுதுங்களேன்

பத்திரிகையை இந்த தளத்தில் படிக்கலாம்

http://www.travsecrets.com/Nov-Dec%202012/footloose.pdf

அல்லது இங்கேயேயும் படிக்கலாம்

========================================================================

Guhan Ramanan got kissed, got quizzed about the Kama Sutra, and watched people bathe together...in the wondrous city of Budapest.

The terse email read, “Please reach Budapest. ASAP”.Hungary—Budapest.The connection in my mind was automatic, from my childhood game of Countries and Capitals. My first triangular stamp was Magyar Posta. And I was actually going to go there. Iwondered if they still had post offices. Prepping for the trip, I learnt that though widely debated, Hungary has not yet adopted the Euro. Most forex dealers outside Europe do not stock Forint (Hungarian currency) either. So,if Budpaest beckons, wait till you landto exchange your money. On converting$ for Ft, I saw 10,000 on a single note(about $50, then) and fleeting desi notions of feeling rich evaporated as I wondered what inflation in the country

felt like. Budapest is actually two cities: Buda(old city Obuda) and Pest (new city) held together by the beautiful Danube river.

Invaded by the Romans, the Huns, the Turks, and more recently the Soviets,this beautiful city is called the Paris of the East and is strikingly different from usual Europe tour suspects. I landed into an office bustling with twenty-somethings. Their advice was unanimous: pálinka (Hungarian version of tequila made from fruits) should be consumed in large quantities. And I should join them Saturday night at a bar,when they would teach me Hungarian.I liked Budapest already. Rather than build a touristy checklist of items to tick off, I decided to soak in the atmosphere and see where the city took me. Saturday morning found me riding of Europe) to Heroes Square (Hosok Tere), the center of many local festivals and celebrations. Seven magnificent statues of tribal horseback chieftains stand here. The leader among them is Arpad, who created Hungary in 9th century. A local guide explained that the man with the snake as a whip represents War, while the female figure in a chariot holding a palm frond represents Peace. Taking pictures, I found myself pondering the poignant symbolisation. If you’re going there, do wander into the beautiful City Park behind Hosok Tere, to see the VajdahunyadCastle complex. Walking into the castle over the moat, and admiring the intricate columns on its exterior, you will see an interesting hooded statue conversation with the seller, I headed toward the Szechenyi Medicinal BathHouse. Built in 1913, it is a communal(yup, they bathe together!) thermal bath with pools of heated water and has several medicinal treatments available.I saw old and young soaking in thesteaming waters, deep in conversation.Some even playing chess, making it look more like a park than a bath. A dip will run you about 4200 Ft and you can rent swimsuits there too!Deciding to come back later for a‘bath,’ I took the metro back into the city to see the St. tephens Basilica. A Budapest trip is considered incomplete unless you’ve admired the elaborate entrance and intricate sculptures and gone inside to be awed by the beautiful stained glass and the sheer majesty of this structure. Don’t miss.It was coffee time, so I ambled into a local cafe and ordered ‘rétes,’a delicious thinly layered Hungarian specialty pastry filled with cream and apple pie (strudel), and a HungarianKava (dark, strong espresso-like coffee). Now I was all perked up to go and seethe great Danube. To do this, I had to walk down Budapest’s most famous street, Vaci Utca (pronounced utsa,for street). The beautiful facades and columns on either side of the narrow streets, jostling for space with block style housing from the Soviet era make this an enchanting promenade.

As I walked through what seemedto be the 100th park in udapest, Isuddenly saw her, the Danube. Dottedwith boats that are actually restaurants that double up as museums, she flows majestically below the bridges and unites the cities. Crossing over to Buda from Pest, on the Lanchid bridge, I took in the concrete jungles in Pest that I had left behind and the castles that named Anonymous, which people were taking pictures with. Wikipedia tells me that the interestingly named chap was apparently notary and chronicler to a Hungarian king in the 12th century,and signed himself ‘P. Dictus magister’.In any case, he is now anything but anonymous, posing happily outside a castle in a green and beautiful park in the center of the city!Hunger struck after all my musings and wanderings. After eating a sourbreadpretzel (stuffed with cheese, delicious!)and enjoying a broken English 

 Photo tip: Pictures from bridge look better early in the day and

late at night, when the city lights come on. Take a tripod - Midday shots are the touristy ones!A funicular train up to the Buda Castle, I was awestruck by the beautiful views that it accorded at 530m above the Danube. Walking on old cobbled pathways, I went back a few hundred years to kings and horses that must have visited.‘You must see the Citadela –the views there are majestic – take a

bus, it’s a long walk otherwise,’ a fellow tourist said, as he watched me gaze. Hewas right – the sweeping views of the cities and the Danube, more magnificent statues and old artillery, and pretty

Hungarian dolls (not what you think) made it well worth the ride.

As the shadows lengthened, I headed back to Pest to catch a cruise

Heady with the champagne servedon the boat, I began to wonder if Iwould ever cruise down an Indian river like this. A voice from a tinny speaker alerted me to the breathtaking Hungarian parliament, in which every window seemed to overlook the Danube - oliticians sure have strategic viewshere, I thought. A pretty couple from Canada read out this interesting snippet from a guidebook: ‘The Hungarian Parliament’s spire and the St. Stephens Basiclica’s spire are exactly the same height, symbolising that church and rulers were equal.’Circling back from the Margaret Island, in the middle of the Danube between Buda and Pest, we were told that it has an automated year long running track that tracks lap timings if you wear a chip.As I walked back on the promenade,I saw shoes of all sizes laid haphazardly,all pointing to the Danube- almost as if its owners jumped into the river – only there were no people. It was from this point that members of the fascist Arrow Cross Party in 1944 shot dead and threw into the Danube several Jews. Quietly reflecting, I looked up to see the Chainbridge, and in an aha moment, realized this was where Salman Khan professed

his undying love for Aishwarya, in HumDil De Chuke Sanam. Extreme love and extreme hate, juxtaposed on a single spot. Magical Budapest. At the crowded Szimpla Kert bar, which is the fellows quietly pointed out that they do not clink beer glasses in Hungary –This is an important Hungarian tradition left over from the 1848 Revolution against the Austrians. Because the Austrians celebrated the defeat of the  Hungarians by toasting and clinking mugs of beer, the Hungarians avoid this particular behavior and actually banned it. Clinking with any other drink is acceptable, I learnt as the night progressed, downing plum pálinka (donot miss)

No clinky stuff with beer! As we spilled from one bar to another, and I had been kissed on both cheeks, more often than when I was

a baby, causing me to wonder if I was getting better looking, I learnt that it is local custom, to cheek-kiss. Watch out,men do it too. As the night progressed, a bearded gentleman asked me ‘Where are you from?’ My tepid ‘India’ made him look at me for a full second longer - ‘Saying you are from India is like me saying I’m from Europe. Where in India are youfrom?” ‘Chennai,’ I blurted, surprised.“Ah, South India - the land of beautiful temples and coastlines. You know India is actually many countries and cultures in one. It’s what Europe would be, if it was a single country”. Dumbfounded I listened to him describe India as a country with majestic Himalayas in north, That on the west, beautiful hills and rivers on the East and the fertile peninsular triangle leading to Kanyakumari on the South. Thousands of miles from home, a Hungarian knew India as a country of countries. And all  I knew was that his country’s stamp was triangular Humbling. But the night was still young. Used to the usual questions about India--crowds, cuisines, culture, I was  stunned when a pretty girl asked me, ‘Do they teach the Kamasutra, for everyone in India?’ Maybe the shock on my face didn’t register - she said she’d read the whole book when she was 12 (without parental approval, thankfully), and she  opined it went much deeper than the obvious. Deeper? Obvious? I gulped. “ Isn't it brilliant how ancient Indians thought about finding God through loving?” Hemming and hawing, I groped for an answer and learnt what “open culture” meant. As we walked through the narrow city streets, with yellow lights and I explained what vegetarian meant, I was directed to a small Turkish shop, with the most amazing falafel sandwich, at 2 am, followed by a delightful baklava (think slightly sticky son papdi). There are many of them all over Budapest and open all night, for the hungry and palincated(!) traveler. As I walked back into my hotel, almost 24 hours after I left it, I wondered; poignant symbols, magical views, green parks, excellent local transport, amazing food and most of all, warm-hearted, friendly and knowledgeable people. What more can one ask of a city? 

சத்திய சோதனையை சந்தித்தவர்.

“என் வாழ்க்கையில் நான் சந்தித்த மிகப்பெரிய சவால்: என் நேர்மைக்கும் நான் நேசிக்கும் என் தொழிலுக்கும் களங்கம் விளைவித்த ஆபத்தான சவாலான அதை “சத்தியம் ஒரு நாள் நிச்சியம் ஜெயிக்கும் என்ற என நம்பிகையினாலும் தெய்வத்தின் அருளாலும் ஜெயித்தேன் “ என்கிறார் நம்பி நாராயணன்.

 எதிர்பாராத நேரத்தில் சவால்கள் எழுவதும் அதை எதிர்கொண்டு வெற்றிகொள்வது என்பதும் பெரிய நிருவனங்களில், அல்லது துணிவுடன் எதிர்நீச்சல் போட்டவர்களின் வாழ்க்கையில் மட்டுமில்லை. ஒரு தனிமனிதன் வாழ்க்கையிலும் நிகழக்கூடியது என்ற நிதர்சனமான உண்மையை புரிய வைக்கிறது இந்த விஞ்ஞானியின் வாழ்க்கை.

நம்பி நாராயணன் ஒரு விண்வெளியியல்விஞ்ஞானி. ஏரோநாட்டிகல் எஞ்ஞினியரிங்கும், ராக்கெட் சையின்ஸும்படித்த பின் இந்திய விண்வெளித்துறையில் (ISRO)அப்துல் கலாம் சதிஷ் தாவன் போன்றவர்களுடன் 1970களில் பணியாற்றியவர். திரவ எரிபொருளின் சக்தியில் இயங்கும் ராக்கெட்மோட்டர்களை. எந்த வெளிநாட்டின் உதவியுமில்லாமல் 1970லேயே உருவாக்கியவர். மிக பெரிய வல்லரசுநாடுகள் மட்டுமே அறிந்தந்திருந்த அதிவேக ராகெட்களை செலுத்த தேவையான கிரையோஜினிக் என்ற திரவ எரிபொருளை உள் நாட்டிலியே தயாரிக்க ரஷ்ய பிரெஞ்ச் அரசு நிறுவனங்களுடன் 20 ஆண்டுகளுக்கு மேல் கடுமையாக உழைத்து அதை கற்றவர்.செய்யும் தொழிலையே தெய்வமாக நினைக்கும் இந்த மனிதருக்கு தன் தொழிலைத்தவிர வேறுஎதுவும் தெரியாது.

1994லில் ஒரு நாள் திருவனந்தபுரத்தில் இவர் வீட்டுக்கு வந்த போலீஸ் படைஇவரை கைது செய்கிறது. மறுநாள் தலைப்பு செய்திகள் சொன்ன தகவல் இவர் ராக்கெட் ரகசியங்களையும் ராணுவ ரகசியங்களையும்  பாக்கிஸ்தானுக்கு விற்கிறார். என்பது.இன்று போல் செய்திகளை துரத்தும் டிவி சேனல்கள் அன்று இல்லை. ஆனால் மாநில மற்றும் தேசிய நாளிதழ்களில்  தொடர்ந்து ஊகங்களின் அடிப்படையில் எழுந்த பல செய்திகள் விஸ்வரூபம் எடுத்து நம்பி நாராயணணையும், அவரது சகா சிகுமாரையும் தேசதுரோகிகளாக வர்ணித்தன. மலையாளத்திலும் தமிழிலும் பல வாரபத்திரிகைகள் தொடர்களில் உண்மை”கதைகளை” வெளியிட்டன. ஒவ்வொருமுறையும் கோர்ட்டுக்கு அழைத்துசெல்லும்போது துரோகி என முகத்தில் குத்தி காரி உமிழ்ந்தனர் சிலர்... சிறையில் ”உன்னை சரியாக நடத்தாத மேலதிகாரியை மாட்டிவிடு” என்று கொடுத்த அட்வைஸை ஏற்காததால் நிர்வாணப்படுத்தி சித்திரவதை செய்யபட்டார்.. இரண்டாண்டு நீண்ட பலவிசாரணைக்கு பின் சிபிஐ 1996ல்அறிவித்த முடிவு  ”இது பொய்யாக புனையபட்ட ஒரு வழக்கு. வழக்கை தொடர்ந்த அதிகாரிகள் மீது ஒழுங்கு நடவடிக்கையும், அவர்களுக்கு கோர்ட்மூலம்தகுந்த  தண்டனையும் தரபடவேண்டும்”

இதைத் தொடர்ந்து நீதிமன்றத்தில் 1998ல் இவர் குற்றமற்றவர் என அறிவிக்கபட்டார். ஆனாலும் மாநிலபோலீஸ் கேரள உயர்நீதிமன்றத்திற்கு போனது. அங்கும் வழக்குதள்ளுபடி செய்யபட்ட நிலையில் நம்பி நாராயணன் சந்தித்த அடுத்த சோதனை மாநில அரசு முழுவழக்கையும் மீண்டும் மாநிலபோலீஸ் மறுவிசாரண செய்ய இட்ட உத்தரவு.

ஏன் இவருக்கு இது நேர்ந்தது.? போலீஸ் அதிகாரிகளும், அரசியல்வாதிகளும் செல்வாக்குள்ள பணக்கார்களும் வில்லனின் கூட்டாளியாக கூட்டு சேர்ந்து அப்பாவி கதாநாயகனை பலிகடாவாக்கி தங்கள் பிரச்னைகளை தீர்த்துகொள்ள முயலும் தமிழ் கிரைம் திரில்லர் சினிமா திரைக்கதையின் உண்மைவடிவம்தான் இவரது கதை. தனது உயர் அதிகாரியை பழிவாங்க ராணுவ ரகசியம் கடத்தல் என ஒர் கற்பனை செய்தியை கசிய விட்ட போலீஸ் அதிகாரி, ஒரு பெரிய பத்திரிகை குடுமபத்தில் எழுந்த வாரிசு போரட்டத்தில் தனக்கு உதவாத அதே உயர் போலீஸ் அதிகாரியை வஞ்சம் தீர்க்க காத்திருந்த செல்வாக்குள்ள ஒருதினபத்திரிகையின் அதிபர், பொறியாக இருந்த இந்த பிரச்சனையை பெருந்தீயாக வளர்த்து, ”தேசத்ரோகிகளை காப்பற்ற முயல்கிறார் இந்த முதல்வர்” என சொல்லி அரசியல் பிரச்னையாக்கி. முதல் அமைச்சரையே பதவியிழக்க செய்த  அரசியல்வாதிகள் என சேர்ந்த ஒரு கூட்டணியின் வெற்றி இந்த மனிதரின் வாழக்கையை பகடைகாயாக்கி ஆடியதில் பெற்றது..

வழக்கு நடைபெற்ற காலங்களில் நாரயணன் அடைந்த துயரங்களின் உச்சம் மன அழுத்தினால் அவர் மனைவி தன் செயல் திறன்களை இழந்து நின்றது. ”என்னால் கோவிலுக்கு கூட போகமுடியவில்லை. நான் தேசதுரோகி என என் காதுபடவே பேசுவார்கள்” என்கிறார் நாராயணன். நிரபராதி என அறிவிக்கபட்ட பின்னரும் அரசின் மறு விசாரணை அறிவிப்பினால் வெகுண்ட நம்பி சுப்ரீம் கோர்ட்டுக்கு போனார். அங்கும் கேரள அரசின் அணுகுமுறையை மிக கடுமையான வார்த்தைகளினால் விமர்சித்து கடிந்துகொண்டு வழக்கை தள்ளுபடி செய்து உத்திரவிட்டது. உச்சநீதிமன்றம். அரசு பதவி திரும்ப கிடைத்தாலும் கெளரவங்களை இழந்தார். மூத்த விஞ்ஞானியான இவருக்குஅதிகாரமில்லாத நிர்வாக பணிகளே தரபட்டது. மனிதனை சந்திரனுக்கு அனுப்ப இன்று திட்டமிடுகிறது இந்திய விண்வெளிதுறை. அதற்கான அடிப்படை வசதிகளை உருவாக்க ,உழைத்த , விருதுகள் வழங்கபட்டிருக்கவேண்டிய இந்த விஞ்ஞானி, எந்த கெளரவவும் இல்லாமல் 2001ல் பதவி ஓய்வு பெற்றார்.பொய் வழக்கு போட்டதற்காக குற்றம் சாட்டபட்டபட்டிருந்த வழக்கு நிலுவையில் இருந்தபோதும், அந்த போலீஸ் அதிகாரிகள் பதவிஉயர்வு பெற்றார்கள். அதில் ஒரு மூத்த அதிகாரி ஓய்வுக்கு பின்னரும் பெரிய அரசு பதவி அளிக்கபட்டு கெளரவிக்கபட்டிருக்கிறார், கிளைமாக்ஸாக சிபிஐயின் பரிந்துறையின் பேரில் இந்த பொய்வழக்கை போட்ட போலிஸ் அதிகாரிகளின் மீது தொடர்ந்த வழக்கை அரசு கைவிட்டது. சொன்ன காரணம்  “பலர் ஓய்வு பெற்றுவிட்டார்கள். நீண்ட காலமாகிவிட்டது.”

தவறாக குற்றம்சாட்டபட்டு பொய்வழக்குகள் போடபட்டு தாமதமாக கிடைத்த நீதியினால் தன் வாழ்க்கையின் வசந்தத்தை இழந்து போன நம்பி மனித உரிமை ஆணையத்தில்  தொடர்ந்த வழக்கில் அது கேரள அரசுக்கு இட்ட ஆணை நஷ்ட ஈடாக 1 கோடி ரூபாய். கொடுக்க வேண்டும் என்பது. ஆணை இடபட்டது 2001ல். 2012 வரை கேரள அரசு அசையவில்லை.. வேறு எந்த மனிதனும் வீபரிதமான முடிவுகளை கூட எடுத்திருக்க கூடும் என்ற நிலையில் நம்பி நம்பிக்கையுடன் உயர் நீதிமன்றத்தை அணுகியதில் ”உடனடியாக 10 லட்சம் கொடுங்கள். பிரச்னைகளை பிறகு பேசுங்கள் என மாநில அரசை. எச்சரித்திருக்கிறது. ஆனால் இன்னமும் (இந்த கட்டுரைஎழுதும்வரை) அந்த பணமும் தரப்படவில்லை.

”எனது பிரச்னை பணமில்லை. என் நேர்மையும் அநீதியை எதிர்த்ததில் நான் சந்தித்த சத்திய சோதனைகளும் பதிவு செய்யபடவே போராடுகிறேன்” என்கிறார் நாராயணன்.

”பத்திரிகைகளும், காவல்துறையும் அரசியல்வாதிகள் செய்த பொய்பிரசாரத்திற்கு அப்பாவி கேரளமக்கள் பலியாகிவிட்டனர். உங்களிடம் கேரள மக்கள் சார்பில்மன்னிப்பு கேட்கிறேன், கேரள எழுத்தாளர்கள், அறிவிஜிவிகள் சார்பாக மன்னிப்புகேட்கிறேன் பத்திரிகைகள் சார்பில் மன்னிப்புகேட்கிறேன் “எங்களை மன்னித்துவிடுங்கள் நம்பி சார்” என்று மிகசிறந்த கேரள இலக்கிய வாதிகளில் ஒருவரான பால்சக்காரியா கடந்த ஆண்டு அக்டோபர் மாதத்தில் திருவனந்தபுரத்தில் ஓரு பத்திரிகையாளார் கூட்டதில் பேசியபோது அங்கிருந்தவர்களும், அதை மறுநாள் செய்திதாட்களில் படித்தவர்களும் அதை தாங்கள் கேட்ட மன்னிப்பாகவே உணர்ந்து நெஞ்சம் நெகிழந்தது நிஜம்.

’9கல்கி 3/3/13)

சம்பிராதயங்களை உடைத்த சந்துரு

  

மாண்புமிகு தலமை நீதிபதிஅவர்களுக்கு,

வரும்  மார்ச் 8ம் தேதி நான் பதவியிலிருந்து ஓய்வு பெறுகிறேன்., சென்னை உயர்நீதிமன்றத்தில் நீதிபதிகள் ஓய்வுபெற்றால் அவர்களுக்கு பாராட்டு விழா நடத்துவது வழக்கம். அந்த நாளில் அரசு தலைமை வழக்குரைஞர் பிரிவு உபசார நாள் வாழ்த்துரை நிகழ்த்துவதும், அதற்கு ஓய்வு பெறும் நீதிபதி ஏற்புரை நிகழ்த்துவதும், தேநீர் விருந்து கொடுப்பதும், குழுவாகப் புகைப்படம் எடுப்பதும், ஐந்து நட்சத்திர ஓட்டல்களிலோ அல்லது வேறு ஏதேனும் இடத்திலோ விருந்து ஏற்பாடு செய்வதும் தொடர்ந்து நடைபெற்று வருகிறது
வெறும் சடங்காக நடத்தப்படும் இந்த நிகழ்வுக்கு ஒரு முற்றுப்புள்ளி வைக்கப்பட வேண்டும். எனவே மார்ச் 8-ஆம் தேதி நான் பணியிலிருந்து ஓய்வு பெறும் நாளில் எனக்காக அதுபோன்ற பணி ஓய்வு பாராட்டு விழா எதுவும் ஏற்பாடு செய்ய வேண்டாம் என்று கேட்டுக் கொள்கிறேன்.
நான் இந்த நீதிமன்றத்தில் கழித்த மற்ற நாள்களைப் போலவே மார்ச் 8-ஆம் தேதியும் ஒரு சாதாரண நாளாகவே இருந்து விட்டால் நான் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைவேன்

இந்த கடித்தை, எழுதியிருப்பவர் தனக்கென ஏராளமான தனித்துவங்களைக் கொண்டிருக்கும் நீதிபதி கே.சந்துரு. நீண்ட பாரம்பரியம் கொண்ட சென்னை உயர் நீதிமன்றத்தின் சரித்திரத்தில் இம்மாதிரி ஒரு நீதிபதி கேட்டுகொண்டது 84 வருடங்களுக்கு முன். 1929-ஆம் ஆண்டில் ஓய்வுபெற்ற எம்.ஜி.எச்.ஜாக்சன் என்ற ஆங்கிலேய நீதிபதி, "எனது கடமையை நான் செய்தேன், எனக்கு ஏன் பாராட்டு" என்று சொன்னார். அதையேதான் இன்று நீதிபதி சந்துருவும் சொல்லியிருக்கிறார்.

பல வகைகளில் உயர் நீதிமன்ற சம்பிராதயங்களையும், ஆடம்பர மரபுகளையும் உடைத்தெரிந்தவர் இவர்.

தான் கோர்ட்டுக்குள் நுழையும்போதும் வெளியேவரும்போதும முன்னால் வெள்ளிதடியேந்தி டவாலி அணிந்த ஊழியர் வருவதை ஆடம்பரம் என நிறுத்தியவர். தனது பாதுகாப்புக்காக ஒதுக்கபட்டிருந்த போலீஸ் சப் இன்ஸ்பெக்டர் மட்டுமில்லை ஒரு கான்ஸ்டபிள் கூட வேண்டாம் என மறுத்தவர். தனது கோர்ட்களில் தன்னை மை லார்ட் என அழைக்க்படவேண்டியதில்லை சார் என சொன்னால் போதும் என்பதை வழக்கறிஞர்களுக்கு ஆணையாகவே சொன்னவர். ஒருமுறை வழக்கறிஞர் நீதியரசர் என்று அழைத்தபோது அந்த வார்த்தை தனிநபர் துதி அதை பயன்படுத்தாதீர்கள் என்றார்.

கடந்த 7 ஆண்டுகளில் சுமார் 96 ஆயிரம் வழக்குகளை விசாரித்து முடித்து வைத்துள்ளவர் இந்த நீதிபதி.  இந்த சாதனை இதுவரை எந்த இந்திய கோர்ட்களிலும் நிகழந்ததில்லை. ஒரே நாளில் 75 கேஸ்களில் தீர்ப்பு அளித்தவர் இவர். சராசரியாக மாதத்திற்கு 1500 தீர்ப்புகள் வழங்கியிருக்கிறார். இவ்வளவு தீர்ப்புகளுக்கு பின்னே இருக்கும் கடுமையான உழைப்பை கோர்ட் நடவடிக்கைகளை அறிந்தவர்கள்தான் புரிந்துகொள்ள முடியும்.  இந்திய நீதி வரலாற்றில் இடம் பெறும் படியான மிகமுக்கியதீர்ப்புகளை வழங்கிய இவரது தீர்ப்புகள் மிக கூர்மையாக, தேர்ந்தெடுத்த  வார்த்தைகளில் இருக்கும்

 ”நூறு மலர்கள் பூக்கட்டும்! ஆயிரம் எண்ணங்கள் உதிக்கட்டும்! பெரியாரின் கொள்கைகள் ஒரு கட்டுக்குள் இருக்காமல் திசையெட்டும் பரவட்டும்” என்பது  இரண்டு திராவிடகழக பிரிவுகள் பெரியாரின் எழுத்துகளுக்கு உரிமை கொண்டாடிய வழக்கில் சொன்ன தீர்ப்பிலிருக்கும் வாசகங்கள்:.  தமிழருவி மணியனை வீட்டுவசதி வாரிய குடியிருப்பிலிருந்து வெளியேற்ற அரசு தொடர்ந்த வழக்கில் அளித்த தீர்ப்பு இது “கொள்கை ரீதியான மாறுபாடுகள் இருந்தாலும் மனுதாரரைப்போன்ற தமிழ் எழுத்தாளர்கள்,தமிழ் அறிஞர்கள்,தமிழ் சிந்தனையாளர்களை கவுரவப்படுத்த வேண்டும்.தமிழ் சிந்தனையாளர்களை பாதுகாப்பதன் மூலமே தமிழ் வாழும்.அப்போது தான், நியான் விளக்குபொருத்தப்பட்ட போர்டில் உள்ள,“தமிழ்வாழ்க’ என்கிற வாசகம் மேலும் மிளிரும்”

கல்லூரியில் படிக்கும் காலத்திலேயே தொழிளார் பிரச்சனைக்கு குரல் கொடுத்தற்காக கல்லூரியிலிருந்து இடைநீக்கம் செய்யபட்டவர் இவர் கம்யூனிஸ சித்தாங்களால் ஈர்க்க பட்டதால் சட்டம் படித்தபின் எவரும் அணுக்கூடிய, சமூக, தொழிற்சங்கபிரச்னைகளுக்கு முன்னுரிமை கொடுத்து வழக்காடி  பணியாற்றி கொண்டிருந்தார். சீனியர் வழக்கறிஞரான இவர் 7 ஆண்டுகளுக்கு முன் நேரிடையாக உயர் நீதிமன்ற நீதிபதியாக நியமிக்க பட்டவுடன் முதலில் செய்த காரியம் தன் சொத்துவிவரத்தை தலமை நீதிபதியிடம் ஒரு சீலிட்ட கவரில் கொடுத்தது. எப்போதும் ஏதேனும் பணிகளில் ஆழ்ந்திருக்கும் இந்த நீதிபதியிடம் பணியிலிருந்து ஓய்வுபெற்ற பிறகு என்ன செய்யப் போகிறீர்கள் என்று கேட்ட போது, சுப்ரீம் கோர்ட்டில் பிராக்ட்டிஸோ தீர்ப்பாயங்களுக்கு நீதிபதியாவோ ஆகமாட்டேன்
சட்ட ஆலோசனை மையம் நடத்துவது, சட்ட நூல்களை பதிப்பிப்பது மற்றும் மக்கள் நலன் சார்ந்த மிக முக்கிய பிரச்னைகளில் தலையிடுவது என நிறைய திட்டம் உள்ளது என்கிறார் .

சென்னை உயர் நீதிமன்ற வழக்கறிஞர் ஒருவர் சொன்னது “சட்டத்திற்கும் அப்பால் ஒரு, சமூக பார்வையுடன் வழக்குகளை பரீசிலித்து வேகமாக செயல்பட்ட ஒரு நீதிபதி அவர், இந்தகோர்ட் இன்னொரு சந்துருவை பார்க்க இன்னும் எவ்வளவு நாளாகுமோ?

சீனப் பெண் எழுதிய முதல் தமிழ்புத்தகம்

சீனா ரேடியோ இண்டெர்நேஷனல் (CRI) என்பது சீன அரசு வெளிநாட்டினருக்காக பல நிகழ்ச்சிகளை ஒலிபரப்பும் வானொலிநிலையம். 70 ஆண்டுகளாக இயங்கி கொண்டிருக்கும் இந்த நிலையம் இப்போது 60  நாடுகளுக்கு அந்தந்த நாட்டு மொழிகளில் நிகழச்சிகளை வழங்குகிறது. இந்திய மொழிகளில் கடந்த 49 ஆண்டுகளாக நிகழ்ச்சிகளை வழங்கும். இதன் தமிழ் ஒலிபரப்பு மிகவும் பாப்புலர். 22000க்கும்மேல் பதிவு செய்து கொண்ட நேயர்கள் இருக்கிறார்கள். 150 நேயர் மன்றங்களும் செயல்பட்டுவருகின்றன. இந்த தமிழ் ஒலிபரப்பின் தலமைப்பொறுப்பில்லிருப்பவர் திருமதி ஸ்ஹோ ஜியாங். இவர் 

”சீனாவில் இன்ப உலா” என்று ஒரு தமிழ் புத்தகமெழுதியிருக்கிறார். கலைமகள் என்ற தன் தமிழ் பெயரில் எழுதுகிறார்.  ’சீனர் எழுதிய முதல் தமிழ் புத்தகம்’ என்ற பெருமையைப் பெற்றிருக்கும் இந்த  புத்தகத்தை கெளதம் பதிப்பகத்தினர் வெளியிட்டிருக்கிறார்கள். இந்த ஆண்டு சென்னை புத்தக கண்காட்சியில்  இந்த புத்தகம் விற்பனையிலிருந்தது.

சீனாவில் இன்ப உலா என்ற இந்த புத்தகம் சீன கலாசாரம் மற்றும் சீன நகரங்களான பெயிஜிங்,ஷாங்காய் தோன்றிய வரலாறு, திபெத்திய நாகரிகம் போன்றவைகளைப் பேசுகிறது. மாறிவரும் சீன நாகரிகங்கள் வாழ்க்கைமுறை படு வேகமாக இயங்கும் புதிய மெட்ரோ ரயில், ”798” என்ற பெயரில் இயங்கும் கலைகூடங்கள் நிறைந்த பகுதி போன்றவைகளை விளக்கி இதிலிருக்கும் 26 கட்டுரைகள் சொல்லுகிறது சுருக்கமாக சொன்னால் மாறிவரும் சீனாவை பார்க்க விரும்புபவர்களுக்கு  ஒரு. தமிழ் கைடு.

 ”எங்கள் நிலயத்தின் 61 மொழி ஒலிபரப்புகளுக்கு உலகெங்குமிருந்து ஆண்டுக்கு 5 லட்சம் கடிதங்கள் வருகின்றன. அதில் மிக அதிகம் வருவது தமிழ் கடிதங்கள் தான்.அவைகளில் பல சீனாவில் பயணம் செய்வதையும் இடங்களையும் பற்றிய கேள்விகள். இதுதான் என்னை இந்த புத்தகத்தை எழுத தூண்டியது” என்கிறார் இவர்.

திருமதி ஸ்ஹோ ஜியாங் . 15 ஆண்டுகளுக்கு முன் சீன பல்கலைகழகத்தில் தமிழ் படித்தவர் சீனாவில் தமிழ் கற்பிக்க படும் ஒரே இடமான கம்னியூகேஷன் யூனிவர்ஸிட்டி யில் பட்டபடிப்பு முடித்தவர்.  “.புரிந்துகொள்ளவே முடியாத தமிழ் எழுத்துகளுடன் போராடி கற்று கொண்டேன்” என்று சொல்லும் இவர் இன்று சரளமாக இலங்கைத்தமிழ் வாசனையுடன் தமிழ் பேசுகிறார். 2003. 2004 ஆண்டுகளில் தமிழ்நாட்டில் சீன வானொலி தமிழ் நேயர்மன்ற கூட்டங்களில் பங்கேற்க பயணங்கள் செய்திருக்கிறார். 13 ஆண்டுகளாக நிலையத்தில் பணியாற்றும் இவர் இப்போது அந்த நிறுவனத்தின் துணைத்தலைவராக பதவி உயர்ந்திருக்கிறார்.

அடுத்த ஆண்டு மொழி தொடர்பாக ஒரு களப்பணி செய்ய தமிழ்நாட்டில் தங்கபோவதாக சொல்லும் இவர் தன் அடுத்த புத்தகத்தை சீன மொழியில் தென் இந்தியாவைப்பற்றி எழுதப்போகிறார். ”இந்தியாவை பார்க்கவரும் சீனர்கள் புது டெல்லி வந்து பார்த்த பின் அங்கிருந்து வட இந்தியாவிலுள்ள சில புத்தர் கோவில்களுக்கு  மட்டும் சென்று திரும்புகின்றனர். அவர்களுக்கு தென் இந்தியாவை அறிமுகபடுத்த விரும்புகிறேன்.  இப்போது சீனாவில் வெற்றிகரமாக ஓடிக்கொண்டிருக்கும் லைப் ஆப் பை படத்தினால் சீனர்களுக்கு தெனிந்தியாவின் மீது ஒரு ஆர்வம் ஏற்பட்டிருக்கிறது”  என்கிறார்.

மனித உரிமைகளை காக்க போராடும் அமெரிக்காவின் மறுபக்கம்

உலக  அளவில் மனித உரிமைமீறல்கள், சமூக அநீதிகள் சர்வதேச விதிகள்மீறல்கள் குற்றவியல் சட்டங்களை தவறாக பயன்படுத்தல்  போன்றவைகள் நிகழும் நாடுகளில் அவற்றை ஆராய்ந்து  கண்டறிந்து  வெளிச்சதிற்கு கொண்டுவந்து நீதி கேட்டு போராடும்  ஒரு அமைப்பு ஓப்பன் சொஸைட்டிஸ் ஃபவுண்டேஷன் (OPEN SOCIETY FOUNDATION). 14 நாடுகளில் அலுவலகங்களுடன் இயங்கும் இதன் தலைமை அலுவலகம் அமெரிக்காவில் நியூயார்க் நகரில் இருக்கிறது.

ஜார்ஜ் ஸொரோஸ்(GEROGE SOROS) என்ற செல்வந்தரால் அரசாங்களின் ஆதிக்கத்தினால் மனித உரிமைகள் அழிக்கபடாமல் காப்பற்ற பட வேண்டும் என்ற குறிக்கோளுடன் 1979ல்  துவக்கபட்ட  ஒரு அறகட்டளை இது. இன்று  ஒரு மிகப்பெரிய  சர்வ தேச அமைப்பாக  உயர்ந்திருக்கிறது. ஐக்கிய நாடுகள் சபை அங்கீகரித்திருக்கிறது. இந்த அமைப்பின்   நீதி மற்றும் சட்டபிரிவு சமீபத்தில் ஒரு அதிர்ச்சியான அறிக்கையை வெளியிட்டிருகிறது.. அமெரிக்க அரசின் வலிமைமிகுந்த உளவுத்துறையான சிஐஏ விசாரணை என்ற பெயரில் பல இஸ்லாமியர்களை வழக்குகள், கோர்ட் ஆணைகள் எதுவுமில்லாமல்  பிடித்து துன்புறுத்தி சித்தரவதை செய்துகொண்டிருக்கிறது.. பல கொலைகளும் அடங்கிய இந்த மிருகத்தனமான சித்தரவதைகள் செய்யபட்டது  அமெரிக்காவில் இல்லை. உலகின் மற்ற பல நாடுகளில், சிஐஏ நடத்தும் அதிகார பூர்வமற்ற ”கறுப்பு சிறை”களில். இந்த மாதிரி சித்திரவதைகளை அமெரிக்க அரசு செய்ய ஆரம்பித்ததின் நோக்கம்,  இந்த சிறைகள் இருக்கும் நாடுகள், இதுவரை கொடுமைபடுத்தபட்டவர்களின்  எண்ணிக்கை ஆகியவைகளை மிக தெளிவாக விரிவாக பதிவு செய்திருக்கிறார் இந்த அறிக்கையை தயாரித்தவர்.216

பக்கங்களில்1600 க்கும் மேற்பட்ட ஆவணங்களின் சான்றுகளுடன் புத்தகமாக வெளிவந்திருக்கும்  இந்த அறிக்கையின் சிலபகுதிகளை அதுவும் சித்தரவதைகள் செயப்பட்ட முறைகளை அனுபவித்தவர்களின் வார்த்தைகளில் பதிவு செய்யபட்டிருப்பதுபடிப்பவரின் மனதில் வலியை உண்டாக்கும்..அறிக்கையில் பாக்கிஸ்தான் உள்பட இம்மாதிரி கறுப்பு சிறைகள் இருக்கும் 54 நாடுகள் பட்டியிலிடப் பட்டிருக்கிறது.  ஆப்கானில் துவங்கி அகரவரிசையில் பட்டியலிடபட்டிருக்கும் நாடுகளில் அதிகம் அறிமுகம் இல்லாத குட்டி நாடுகளிலிருந்து இங்கிலாந்து, ஜெர்மனி, இத்தாலி டென்மார்க் போன்ற பெரிய ஐரோப்பிய நாடுகளும் அடக்கம். அதில் இந்தியாவின் பெயர் இல்லாததில் ஒரு நிம்மதி.  இல்லாதிருப்பதின் காரணம் நமது அரசின் ராஜதந்திரமா அல்லது நம்நாட்டின் மீது அமெரிக்காவிற்கு நமபிக்கையில்லையா? என்பது தெரியவில்லை.

 இந்த சிறைகளில் சித்தரவதைக்குள்ளான 136 பேர்களின் பெயர்,பின்னணி, எங்கே எப்படி கைது செய்யபட்டு, எந்த சிறைக்கு என்று கொண்டு செல்லபட்டார்கள் போன்ற விபரங்களையும் அவர்கள் அனுபவித்த தண்டனைகளையும்  இந்த அறிக்கை விவரிக்கிறது..  

2001 செப்டம்பர் 11ல் நிகழ்ந்த அதிபயங்கர தீவிர வாத தாக்குதலின் பின்விளைவாக  அமெரிக்க அரசு எடுத்த முடிவுகளில் ஒன்று சிஐஏக்கு வழங்கபட்ட  சில சிறப்பு அதிகாரங்கள்.  உலகம் முழுவதும் இருக்கும் தீவீரவாதிகளை அந்த நாட்டு அரசுகளின் உதவியுடன் சிஐஏ தேடிகண்டுபிடித்து விசாரணை குழுவினரிடம் ஒப்படைக்க வேண்டும். அவர்களை  ஒரு ரகசிய சிறையில் சிஐஏ  தீர விசாரித்து யார் அந்த தீவிர வாதி,யார் அந்த குழுவின் மூளை எனபதை கண்டறிந்து தண்டிக்கும். இதற்காக சிஐஏ மேன்மைபடுத்த பட்ட சில விசாரணை டெக்னிக்களை கையாளாலாம். என்பது தான் அந்த ரகசியமாக வழங்கபட்ட  சிறப்பு அதிகாரம். அன்றைய அமெரிக்க அதிபர் ஜார்ஜ் புஷ் ஆல் வழங்கபட்டது. கடந்த ஆண்டோடு முடிவுக்கு வந்த இந்த விசேஷ அதிகாரத்தை மேலும்  நீட்டிப்பு செய்திருப்பவர் ஒபாமா.

இதைப் பயன் படுத்தி உலகின்  பல பகுதிகளில் அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்தை எதிர்க்க இயங்கும் தீவீரவாத அமைப்புகளுக்கு உதவுபவர்களை கண்காணித்து அவர்களை குண்டுகட்டாக  தூக்கி இரவோடு இரவாக ஒரு தனிவிமானத்தில் ஏதேனும் ஒரு நாட்டிலிருக்கும் கறுப்பு சிறைக்கு “விசாரணைக்கு” கொண்டு போய்விடுவார்கள். இந்தமாதிரி சிறைகள் அந்த நாடுகளில் அடர்ந்த காட்டு பகுதிக்குள்ளாகவோ, அல்லது ஆளரவமற்ற ஒரு தீவுபகுதியிலோ இருக்கும். அந்நாட்டினருக்கே இப்படி பட்ட  சிறைகள்  தங்கல் நாட்டில் இயங்குவது தெரியாது.    தான் எங்கே கொண்டுவரபட்டிருக்கிறோம்  என்பது அப்படி கொண்டுவரப்பட்டவருக்கு தெரியாதது மட்டுமில்லை, அந்த கருப்பு சிறை இருக்கும் நாட்டின் அரசுக்கு கூடகொண்டுவரபட்டிருப்பவர்கள் யார் என்று தெரியாது. காரணம் எங்கும் இவர்களின் பயணம் பதிவு செய்யபடுவதில்லை.  இரவு நேரங்களில் விசேஷ அனுமதியுடன் தரையிறங்கும் சிஐஏயின் விமானம் அங்கிருந்து ”சிலசரக்குகளுடன்” திரும்பியதாக விமான நிலையங்களில் பதிவு செய்யப்படும். தேச பாதுகாப்பை காரணம் காட்டி அந்த  விபரங்கள் கூட வெளியே அறிவிக்கபடுவதில்லை. அரசாங்கள் செய்யும் பயங்கரமான ஆள் கடத்தல்கள் இது என சொல்லுகிறார் புத்தக ஆசிரியர்.  கறுப்பு சிறையில் அமெரிக்க ராணுவ அதிகாரிகளும்.சிஐஏ அதிகாரிகளும் விசாரணைய தொடர்வார்கள். மிருகத்தனமான மனித உரிமை மீறல்கள். சித்திரவதைகள் இங்கே அரங்கேறும். நிர்வாணமாக நிற்க வைத்து அடிப்பது, நாய்களை கடிக்க விடுவது,   உடலில் வயர்களை இணைத்து தொடர்ந்து மெல்லிய மின்சாரம் செலுத்தி நீண்ட நேரம் நிற்க செய்வது போன்ற பல தண்டனைகள். சிலர் இத்தகைய கொடுமைகளுக்கு பின்னர் தவறாக கொண்டுவரபட்டவர்கள் என முடிவு செய்யபட்டு  விடுதலையும் செய்யபட்டு கொண்டு வரப்பட்டதைபோலவே திருப்பி கொண்டுவிடபட்டும் இருக்கிறார்கள்

தீவிர வாதிகளை கண்டுபிடிக்க அமெரிக்க அரசு செய்யும்  இந்த சட்ட விரோதமான மனித உரிமை மீறல் கொடுமைகளுக்கு  எப்படி பல நாடுகள் -கிட்டதட்ட உலகின் கால்பங்கு நாடுகள்= ஆதரவளிக்கின்றன் என்பது ஒரு ஆச்சரியம். செப் 11 நிகழ்விற்கு பின்னர் உலகம் முழுவதும் தீவிர வாதம்  மிகவேகமாக தலையெடுத்து கொண்டிருக்கிறது. அடுத்த இலக்கு உங்கள் நாடாகவே இருக்கலாம்  என்று  பெரிய நாடுகளை நம்ப வைத்திருக்கும்,    உலக அமைதியை காக்கும்  போலீஸ்காரனாக தன்னை சித்தரித்து கொண்டிருக்கும் அமெரிக்காவின் ராஜதந்திர டெக்னிக்கள் இதற்கு கைகொடுக்கின்றன. சிறிய நாடுகள் பொருளாதார ரீதியில் அச்சுறுத்தபடுகின்றன. அண்டை நாடுகளுடன் போரிடும் நாடுகளுக்கு ஆயூதங்கள் வழங்கி  அமெரிக்கா தன் வசப்படுத்தி வைத்திருக்கிறது.. சட்டம் நீதி ஆகியவைகளின் வரம்புகளை தாண்டி அமெரிக்க அரசு  இப்படி செய்வதை அந்த மக்கள் எப்படி பார்க்கிறார்கள்?  மாற்றம் வரும் என் முழங்கி முதல் முறை ஆட்சிக்கு வந்த ஒபாமா ஆப்கானிஸ்தானலிருந்து, ஈராக்கிலிருந்து போர்ப்டைகளை வாபஸ் பெறுவேன் என அறிவித்ததற்காக உலக அமைதிக்கான நோபல் பரிசு பெற்றார்.  ஆனால் அதைமுழுவதுமாக இன்னும் செய்யவில்லை. இரண்டாம் முறை வெற்றிக்கு பின் உலக அமைதிக்காக அமெரிக்கா செய்யவேண்டியவை இன்னும் நிறைய இருக்கிறது என்று தன் நன்றி அறிவிப்பில் சொல்லியது, -தங்கள் பாதுகாப்புக்காக தங்கள் அரசாங்கம் என்ன செய்தாலும் பரவயில்லை- என்ற பெரும்பாலான அமெரிக்க மக்களின் எண்ணங்களின்  பிரதிபலிப்பு தான்

அதனால் இப்படி உலகம்முழுவதும் அமெரிக்கா தன் சித்தரவதைடெக்னிகளை பரப்பிகொண்டிருக்கிறது என்பதால் தன் புத்தகத்திற்கு ”உலகமயமாகும்  சித்திரவதைகள் என பெயரிட்டிருக்கிறார் அதன் ஆசிரியர். முழு அறிக்கையியும்XXXX இணைய தளத்தில் படிக்கலாம்

  2009ல் வெளிவந்து உலகையே உலுக்கிய இராக்கின் போர்கைதிகள் அபு கரீஹி(Abu ghraih)  என்ற சிறையில்  மிக மோசமாக சித்தரவதை செய்யப்பட்ட போர்க்கைதிகளின் படங்களும் வீடியோக்களும் நினைவிருக்கிறதா? அதையும் அது சம்பந்தபட்ட அத்தனை ஆவணங்களையும்  அமெரிக்க அரசின் தகவல் அறியும் சட்டத்தின் கீழ்  பல கோர்ட்களில் போரடி அதிகாரபூர்வமாக பெற்று  வழக்கு தொடர்ந்து அந்த சிறை அதிகாரிகளுக்கு தண்டனை வாங்கிகொடுத்த வழக்கறிஞர்களில் இவரும் ஒருவர்.  அதன் தொடர் விளவாக இவர் மேற்கொண்ட ஆராய்ச்சிகளின் அடிப்படையில் எழுந்ததுதான்  இந்த புத்தகம்.. உண்மையை வரவழைப்பதற்காக ஒரு நபரை சித்தரவதை செய்வது என்பது அமெரிக்காவில் மட்டுமிலை எந்த நாட்டிலும்  சட்டபடி குற்றம். கடந்த 10 ஆண்டுகளாக அதை பயன்படுத்தி பெரிய உண்மைகளை  எதுவும் கண்டுபிடிக்கபடவில்லை என்பதையும், மாறாக இத்தகைய சித்திரவதைகளினால் தீவிரவாதம் உலகம் முழுவதும் வேகமாக வளர்கிறது என்பதையும்  முன்னாள் சிஐஏ அதிகாரிகளின், செனட்டர்களின் பேட்டிகள் மூலம் தன் புத்தகத்தில் பதிவு செய்திருக்கும் இந்த புத்தகத்தின் ஆசிரியர் ஒரு  இந்திய பெண். பெயர் திருமதி அம்ரித் சிங். அடே! சபாஷ் என நீங்கள் சொல்லி முடிப்பதற்குள் ஆச்சரியமான அடுத்த செய்தி அவர் நம் பிரதமர் மன்மோஹன் சிங்கின்  இளைய மகள்.

தன் தந்தையைபோல, தன் மூத்த இரண்டு சகோதரிகள் போல(ஒருவர் பேராசியர்) நிறைய படித்தவர் கேம்பிரிட்ஜிலும், ஆக்ஸ்போர்டிலும் பொருளாதாரம் படித்த இவர்  சர்வ தேச நிதி ஆணையத்தில் எக்கானமிஸ்டாக பணிபுரிந்த பின் யேல் பல்கலைகழகத்தில் சட்டம் படித்து நியூயார்க் கோர்ட்டில் வழக்கறிஞராக இருந்தவர். 2009ல் இந்த அமைப்பில் நாடுகளின் பாதுகாப்பு, மற்றும் தீவீரவாத தடுப்பு பற்றி ஆராயும் பிரிவில் மூத்த சட்ட வல்லுனராக பணியாற்றுகிறார்.

பின்விளைவுகளை எதிர் நோக்கும் துணிவுடன் அமெரிக்காவின் அருவருப்பான மறுபக்கத்தை வெளிச்சமிட்டு காட்டியிருக்கும் திருமதி அம்ரித் சிங் தான் உண்மையான சமூக நீதி காக்கும் விராங்கனை.

புதிய தலைமுறை 14/2/13 

இங்கிலாந்து போய் திரும்பிவந்த இந்திய பிஸ்கட்

பெயரைச்சொன்னாலே சின்ன குழந்தைகூட பிஸ்கட் எனறு புரிந்து கொள்ளும் பெயர் பிரிட்டானியா. 120 ஆண்டுகளுக்கு முன் கல்கத்தாவில் ஒரு சிறிய வீட்டில் 295 ரூபாய் மூலதனத்தில்  பிஸ்கட் பேக்ரியாக ஒரு இந்தியரால் துவக்க பட்ட இந்த நிறுவனத்தை இரண்டாம் உலகபோரின் போது பிஸ்கட்டுக்கு ஏற்பட்ட டிமாண்டால் கல்கத்தாவிலிருந்த வெள்ளைகாரார்களால் வாங்கி விரிவாக்கபட்டது. மிகப்பெரிய அளவில் பணம் ஈட்டிய அந்த நிறுவனம் பம்பாயில் பெரிய தொழிற்சாலையை நிறுவி இங்கிலாந்துக்கே இங்கிருந்து பிஸ்கட் தயாரித்து அனுப்பிக்கொண்டிருந்தது. 1821லியே இறக்குமதி செய்யபட்ட கியாஸ் அடுப்புகளிலும்  தொடர்ந்து மின்சார அடுப்புகளிலும் தரமான பிஸ்கட்கள் தயாரித்த இந்தநிறுவனம் அந்த கால்கட்டத்திலியே 1 கோடி ருபாய் விற்பனையை எட்டியிருக்கிறது. ஆனால் முழு முதலீடும் இங்கிலாந்துகாரர்கள் வசமாகிவிட்டதால் கம்பெனியின் தலமையகம் இங்கிலாந்துக்கு மாறியது.  தொடர்ந்து இந்தியாவில் பிஸ்கட் தயாரித்து விற்பனையை மற்றொரு ஆங்கில நிறுவனம் மூலம் செய்து கொண்டிருந்த இந்த பிரிட்டானியா இந்திய நிருவனமாக மாறியது  பல போராட்டங்களுக்கும் திருப்பங்களுக்கும் பின்னர் தான்.

டெல்லி கிளாத் மில்ஸ்(DCM) என்ற நிறுவனத்தின் அதிபர் ,நுஸ்லி வாடியா (Nusli Wadia)மிக வேகமாக வளரும் தொழிலை நிறுவ எண்ணிக்கொண்டிருந்தவர். இந்த பிஸ்கட் நிறுவனத்தை இந்தியாவிற்கு கொண்டுவர விரும்பி இங்கிலாந்திலேயே  மற்றொரு ஆங்கிலேய நிறுவனத்துடன் இணைந்து முதலீடு செய்தார். அப்போது அந்த நிறுவனத்தின் தலமைப்பொறுப்பிலிருந்த ஒரு இந்தியர் அவர்கள் நிருவனத்திற்கே தெரியாமல் நிறுவனத்தின் பெரும்பாலான பங்குகளை ஒரு அமெரிக்க பிஸ்கட் நிறுவனத்திற்கு விற்றுவிட்டார். இந்த மோசடியை மறைக்க அவர்பிரச்சனைகளை எழுப்ப, வாடியா பணம் முதலீடு செய்த நிறுவனத்துடன் போராடவேண்டியிருந்தது.இங்கிலாந்து கோர்ட்களில் வழக்குகள், அமெரிக்க கோர்ட்களில் வழக்குகள் எனத்துவங்கி பல திருப்பங்கள், வழக்குகள் எல்லாம் ஒய ஆன காலம் 7 ஆண்டுகள். ” கோர்ட்களிலும் போர்ட் ரூம்களிலும் நடந்த இந்தியாவின் மிகப் பெரிய கார்பேரட் போராட்டம்” என  இதை எக்னாமிஸ் டைம்ஸ் வர்ணித்தது எல்லாம் முடிந்து தொழிற்சாலையின் விரிவாக்கம் என்ற திட்டங்களுடன் களம் இறங்கிய வாடியா சந்தித்தது இன்னொரு புதிய பிரச்னை. வெளி நாடுகளில் போராட்டங்களை கூடவே இருந்து கோர்ட், வழக்கு பிரச்சனைகளை சந்தித்த பிஸினஸ் பார்ட்னர்களான டானொன்  (Danone) என்ற பிரஞ்ச் நிருவனம் பிரிட்டானியாவையே தங்கள் வசபடுத்தம் முயற்சியில் இறங்கிவிட்டது. அதுவும் இந்தியாவிலேயே ஒரு பிஸ்கட்  ஆலையை. முதற்கட்டமாக பங்களூரில் ஒரு உள்ளூர் நிருவனத்துடன் இணைந்து ரொட்டிகள் தயாரிக்கும் கம்பெனியையாக துவக்கிவிட்டார்கள், இதுஅன்னிய நாட்டு நிறுவனங்கள் பங்கு கொள்ளும் ஜாயிண்ட் வென்ச்சர்கள் என்ற திட்ட விதிமுறைகளுக்கு எதிரானது. இந்த திருப்பத்தை சற்றும் எதிர் பார்க்காத வாடியா மீண்டும் அரசின் துறைகளையும் நீதிமன்றங்களையும் நாடவேண்டிய நிலைக்கு தள்ள பட்டார். அரசின் விதிமுறைகளை சுட்டிகாட்டி வாதிட்டது இங்கிலாந்து நிறுவனம். நீண்ட போராட்டங்களுக்கு பின்னர் அரசு அந்த நிறுவனத்தின் பணிகளை முடக்கியது. . பிரச்னைகள் தொடர்ந்தாலும் இந்த இந்திய தயாரிப்புக்கும் இந்தியாவிலும் வெளிநாடுகளிலும் வரவேற்பு இருக்கும் என வாடியா நம்பினார். அதன்படியே திட்டமிட்டு படிப்படியாக வளர்ந்த இந்த நிருவனம் 2004ம் ஆண்டில் ஆண்டுக்கு நாலு லட்சம் டன் பிஸ்கட்கள் தயாரிக்கும் நிருவனமாக உயர்ந்தது. ஆனால் அந்த ஆண்டு இவர்கள் சந்தித்த சவால் வினோதமானது. பிரிட்டானியா பலவகைகளான பிஸ்கட்களை தயாரித்து வந்தது. அதில் ஒன்று ”டைகர்” என்ற வகை. இந்த தயாரிப்பை இங்கிலாந்திலிருக்கும் இவர்களது  பார்ட்னர்கள் தற்போது போட்டியாளார்ளாகிவிட்டனர். அந்த நிருவனம் உலகின் பல நாடுகளில் டைகர் பிஸ்கட்களை தயாரித்து விற்க ஆரம்பித்து விட்டனர். அது எங்களுடைய தயாரிப்பு. மற்றவர்கள் எங்கள் ஒப்புதல் இல்லாமல் அதை தயாரிப்பது  அறிவார்ந்த சொத்து உரிமை (intellectual propertyright)   மீறல் வகையில் குற்றம் என விற்கபடும் ஒவ்வொரு நாட்டிலும் வழக்குகள் தொடர்ந்து போராடினார் வாடியா.. ஒரு இந்திய நிறுவனம் தனது படைப்புக்கு இப்படி போராடியது இதுவே முதல் முறை. சில நாடுகளில் இதற்கான சட்டங்கள் மிக ஆரம்ப நிலையில் அல்லது இல்லாமலேயே இருந்தனால் வழக்குகளில் வெற்றி கிடைக்கவில்லை, ஆனாலும் அயராது வாடியா குழுமத்தினர் போராடினர் மலேசியா சிங்கபூர் நாடுகளில் நடந்த இந்த வழக்கில் இறுதியில் பிரிட்டானிய வெற்றியும் 22 ருபாய் கோடி நஷ்ட ஈடும் பெற்றது.

ஆனாலும் அடுத்த சில ஆண்டுகளில் அந்த  நிறுவனம் இதை  மீண்டும் தயாரிக்காமலிருக்க  250 மில்லியன் டாலர்கள் கொடுத்து தங்களது பங்கு மூதலீட்டை திரும்ப பெற்றதோடு அவர்கள் பிஸ்கட் தயாரிப்பு தொழிலிருந்தே விலகும்படி ஒரு ஒப்பந்தத்தையும் பெற்றனர்.. எங்கள் தயாரிப்புக்கே நாங்கள் கொடுத்த ”நியாமான” விலை இது என்கிறார் வாடியா. இவர் தனது நிருவனத்தின் தயாரிப்பை ஒரு பிஸ்கட் என்ற அளவில் பார்க்காமல் அதை கம்பெனியைன் சொத்தாக பார்ப்பதை உலகம் புரிந்து கொண்டது. ஒரு இந்திய தயாரிப்பை காப்பிஅடித்து தங்களது தயாரிப்பாக காட்ட இனி மற்ற நாட்டு நிருவனங்கள் தயங்கும் என சொல்லுகிறார். நாடு முழுவதும் 2500 க்கும்மேபட்ட மிக பெரியஸ்டாக்கிஸ்ட்கள்மூலமும் எண்ணற்ற சிறு கடைகள் மூலமும் ஒரு நாளைக்கு விற்கும் பிஸ்கட் களின் எண்ணிக்கை 1.5 கோடிகளுக்கு மேல். மிக திறமையான நிர்வாகிகள் நிர்வகிப்பில் விற்பனை ஆண்டுதோறும் உயர்கிறது. ஒரு குறிபிட்ட வகை நாடு முழுவதும் வாரம்தோறும் வாங்கபடுவதையும் பள்ளி விடுமுறைகாலங்களில் குறைவதையும் கவனித்த இவர்கள் அதை ஆராயந்தபோது,  அந்த பிஸ்கட் குழந்தைகளுக்கு பள்ளிக்கு அனுப்பும்போது கொடுத்து  அனுப்படுவதையும்  அது பிரஷ் ஆக இருப்பதற்காக பெரிய பாக்கெட் வாங்கமல் சிறிய பாக்கெட்களை வாங்குகிறார்கள் என்பதையும் அறிந்தார்கள். வாடியாவின் ஆலோசனைப்படி மூன்று பிஸ்கட்களை  சீலிட்ட சின்னபாக்கெட்களில் இட்டு  அவைகளை பெரிய பாக்கெட்களிலிட்டு அறிமுகபடுத்தினார்கள். பிஸ்கட் பாக்கிங் முறையில் இந்த திருப்பு முனை விற்பனையை இரட்டிபாக்கியிற்று.. பல நிறுவனங்கள் இன்று இதை பின்பற்றுகின்றன.  உற்பத்தியை பெருமளவில் அதிகரிப்பதின் மூலம் விலையை குறைக்கும் மாடலை இந்த நிறுவனம் கையாளுகிறது. மாநில அரசுகள் சத்துணவிற்காக செலவிடும் பணத்தில் ஒரு பகுதியை ஒதுக்கி ஊட்ட சத்து செறிவுட்டபட்ட  கேக்காக தயாரித்து  குழந்தைகளுக்கு வழங்கலாம்.  நாட்டின் எல்லா பிஸ்கட் நிறுவங்களும் அரசும் இணைந்து இதைசெய்யலாம் என்கிறார் இதன் மேலாண்மை இயக்குநர் திருமதி வினிதா பாலி. இவர் அமெரிக்காவில் பெப்சிகோலாவில் மார்கெட்டிங் பிரிவு தலைவராகயிருந்தவர்.

இன்று டைகர் உட்பட16 வகைகளுக்கு மேல் பிஸ்கட்களும் ரொட்டி, கேக் போன்றவைகளை தயாரிக்கும் இந்த நிருவனத்தின் கடந்த ஆண்டு மொத்த வியாபாரம் 2000 கோடிக்கும் மேல். எதிர்கால திட்டம்? பல இருக்கிறது  எதிர்வரும் எதிர்பாராத திருப்பங்களை திறமையாக சந்திப்பது உட்பட என்கிறார் நுல்சி வாடியா.

கல்கி17/02/13