ஆசிரியர் தினம்

இன்று ஆசிரியர் தினம்.  ஒரு ஆசிரியரைப்பற்றி இன்னொரு ஆசிரியர் எழுதியிருப்பது இது.  இதை என் சுவடுகளில் பதிவு செய்வதில் சந்தோஷமும் பெருமையும் அடைகிறேன் 

i

Pitchumani Sudhangan

41 mins · Edited · 

05.09.2014
`இன்று’ டன் ` நான் – 21
ஆசிரியர் தினம்!
தாயுமானவன்! தந்தையானவன்!
எனக்கு ஆசிரியர்கள் யார்?
பள்ளி ஆசிரியர்களை விட எனக்கு வாழ்க்கையை சொல்லிக்கொடுத்த பத்திரிகை ஆசிரியர்கள் தான்!
பள்ளிக் காலத்திலிருதே நான் மானசீகமாக வணங்கிய ஆனந்த விகடன் நிறுவன ஆசிரியர் எஸ்.எஸ்.வாசன், நான் ரசித்த படித்த கல்கி ஆசிரியர் அமரர் கல்கி! என்னை சின்ன வயதில் பத்திரிகை படிக்கத் தூண்டிய `கல்கண்டு’ ஆசிரியர் தமிழ் வாணன். குமுதம் ஆசிரியர் அமரர் எஸ்.ஏ.பி. ஆசிரியர் குழுவிலிருந்து என்னை கை தூக்கி விட்ட குமுதம் இணையாசிரியர் ரா.கி.ரங்கராஜன், எனக்கு புதிய நாமகரணம் சூட்டிய குமுதம் இணையாசிரியர் ஜ.ரா.சுந்தரேசன் (பாக்யம் ராமசாமி) என்னை பத்திரிகை உலகில் பிரசவித்த மாலன், அவர் பெற்றெடுத்த குழந்தையை ஊருக்கெல்லாம் அறிமுகப்படுத்திய அன்றைய ஆனந்த விகடன் ஆசிரியர் எஸ்.பாலசுப்ரமணியன் இவர்கள் அனைவருக்கும் என் வணக்கங்கள்!
முதலில் என்னை `பெற்றெடுத்த தாய்’ மாலன்!
என்ன ஆகும் எனது வாழ்க்கை என்றிருந்த இளமை பருவம் அது!
படிப்பில் நான் அத்தனை கெட்டி இல்லை!
சினிமா, பத்திரிகை இரண்டும்தான் எனக்கு வெறி!
எந்த பத்திரிகை கிடைத்தாலும் படிப்பேன்!
இப்போது ப்ளஸ் டூ மாதிரி அப்போது பி.யூ.சி!
நான் டாக்டராக வேண்டுமென்கிற கனவில் என் தாத்தா என்னை சயன்ஸ் குருப்பில் சேர்த்துவிட்டார்!
குருடனை ராஜ முழி முழிக்க சொன்ன கதைதான்!
விளைவு நான் பி.யு.சி பெயில்!
இவன் எதற்கும் லாயிக்கில்லை என்று ஒதுக்கப்பட நிலையில் அன்று நான்!
மனதிற்குள் மட்டும் ஒரு உறுதி!
நான் இறந்தால் அது பத்திரிகைகளில் செய்தியாக வேண்டும்!
இவன் `திருடன்’ என்று வரலாம்!
`திறமையானவன்’ என்றும் வரலாம்!
எது எப்படியோ என்னை ஊருக்கு தெரிய வேண்டும்!
அப்போது மேற்கு மாம்பலம் சீனுவாசா தியேட்டர் அருகே இருந்த வடிவேல்புரம் என்கிற தெருவில் நாங்கள் ஜாகை!
என்னை அடையாளப்படுத்திக் கொள்ள ஒரு கையெழுத்து பிரதி துவங்கினேன்!
பெயர் `வானவில்’
நான் எழுதுவேன்! என் அப்பா நகல் எடுப்பார்!
ஒரு பத்திரிகை எடுத்து, ஒரு விட்டிற்கு ஒரு நாள்!
படித்துவிட்டு மாலையில் திருப்பித் தரவேண்டும்! வாடகை 10 காசுகள்!
அப்போது சாவி ஆசிரியர் இளைஞர்களுக்காக ஒரு பத்திரிகை துவங்கியிருந்தார்! `திசைகள்’. ஆசிரியர் மாலன்!
அதற்கு முன்பே மாலன் சாவியில் தொடர்ந்து எழுதி வந்த அரசியல் கட்டுரைகள்! உலக செய்திகளை அலசும் `டைனிங் டேபிள்’, தமிழன் என்கிற பெயரில் அவர் எழுதி வந்த பகிரங்க கடிதங்களினால் அவர் எழுத்தில் கிறங்கி போயிருந்த காலம்!
`திசைகள்’ பத்திரிகைக்காக இளைஞர்கள் தேர்வு செய்யப்பட்டு, அதன் வெளியிட்டு விழா தி.நகர் வாணிமகாலில் கோலகலமாக நடந்தது!
தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இளைஞர்கள் படங்கள் முதல் பிரதியில்!
அதில் அறிமுகமானவர்கள் இன்றைய சினிமா இயக்குனரான வஸந்த் (வீரப்பன்)! எழுத்தாளர் கார்த்திகா ராஜ்குமார்! பட்டுக்கோட்டை பிரபாகர்!
இந்த முகநூலில் அனுராதா கிருஷ்ணசாமி என்றிருக்கும் `ஷ்யாமா’! இவரது `ஷ்யாமாவின் டைரி’ முதல் இதழிலேயே துவங்கிவிட்டது! முகநூலில் இருக்கும் பிரபல கவிஞர், எழுத்தாளர் கல்யாண் குமார்! ஒவியர் அரஸ், இன்றைய திரையுலக பிரபலம் யூகி சேது (அப்போது அவர் யூகி தமோரஸ்!),சமீபத்தில் மறைந்த கைலாசம்(கே.பாலசந்தரின் மகன்) எல்லோர் படங்களும் அந்த முதல் பிரதியில் இருந்தது.
விழாவிற்கு போயிருந்தேன்! ஏக்கத்தோடு!
நான் மேடையில் இல்லையே என்று உள்ளுக்குள் ஒரு அழுகை!
`திசைகள்’ வார இதழ்! இரண்டு இதழ்கள்
வெளி வந்த சமயம்!
அப்போது அண்ணா சாலையில் இருக்கும் அரசினர் கலைக் கல்லூரி வளாகத்தில் புத்தகக் கண்காட்சி நடக்கும்!
வாங்க காசில்லாவிட்டாலும் புத்தகங்களை பார்க்கவாவது அங்கே போய் வலம் வருவேன்!
இம்முறையும் போனேன்! கையில் என் கையெழுத்துப் பிரதி!
வலம் வரும்போது, அங்கே அந்த தம்பதிகளை கண்டேன்!
மாலன் அவர் மனைவி சரஸ்வதியுடன் நடந்து கொண்டிருந்தார்!
கதாநாயகனை கண்டதும் ஒடும் பாமர சினிமா ரசிகனைப் போல் அவரருகே ஒடினேன்!
பவ்யமாக நின்றேன்! அன்பாக பார்த்தார்!
கையிலிருந்த கையெழுத்து பிரதியை நீட்டினேன்!
அதன் அட்டையைப் பார்த்தவுடனேயே அவர் கண்கள் மகிழ்ச்சியால் விரிந்தது!
புருவங்களை தூக்கி வியப்போடு என்னை பார்த்தார்!
இதை நான் படிக்கணும்! நாளை இதை `திசைகள்’ அலுவலகத்தில் வந்து வாங்கிக்க முடியுமா!
பேச வார்த்தை வரவில்லை! சந்தோஷ உணர்ச்சிகளில் தொண்டைக்குழியில் சிக்கிய வார்த்தைகள் வெளி வர மறுத்தது!
தலையாட்டினேன்!
அடுத்த நாள் மாலை நான் சாவி அலுவலகத்தில் அவரை சந்தித்தேன்!
அதற்குள் அந்த பத்திரிகையை அவர் முழுவதுமாக படித்து முடித்திருந்தார்!
என்ன கேட்டார்! என்ன பதில் சொன்னேன்!
தெரியாது!
அவர் பேசிய விதம்! என்னை வேலைக்கு எடுத்துக் கொள்ளப்போகிறார் என்பது உறுதியான உற்சாகம்!
எதுவுமே என் காதுகளில் விழவில்லை!
ஏழைக் குடும்பத்து ஆபிரகாம் லிங்கன் அமெரிக்க ஜனாதிபதி ஆனதைப் போல!
பாமர லால்பகதூர் சாஸ்திரி இந்திய பிரதமரானதைப் போல!
அந்த மனநிலையில் நான்!
சம்பளம்? அதுவா முக்கியம்!
இவருடன் வேலை செய்யப்போகிறேனே அது போதாதா!
அடுத்த நாளே திசைகள் பத்திரிகையின் உதவி ஆசிரியன்
மூன்றாவது இதழில் ரங்கராஜன் (உதவி ஆசிரியர்) என்று என் புகைப்படத்தையும் வெளியிட்டார்!
அவர் கொடுத்த சுதந்திரம்!
கடிந்து கொள்ளாமல் வேலை வாங்கிய பாங்கு!
அப்போது அவர் பெஸண்ட் நகரில் இருந்தார்! அவர் ஒரே மகன் சுகன்! கைக்குழந்தை!
அந்த வீட்டிற்கு அழைத்துப் போனது!
அங்கே பல நாள் பழகியதைப் போல் அவர் மனைவி சரஸ்வதி தாயைப் போல அரவணைத்து சோறு போட்டது!
பிரம்பால் அடித்து போதிக்கவில்லை இந்த ஆசிரியர்!
பாசப் பிணைப்பால் என்னைப் பக்குவப்படுத்தினார்!
பிறகு என் திருமணம்! காதல் திருமணம்!
பெண் வீட்டார் வரவில்லை!
அப்போது மனையில் அமர்ந்து திரு மாலன் திருமதி சரஸ்வதி மாலன் என் மனைவியை மனதால் சுவீகரித்து கொண்டு, அவளை மகளாக மடியில் அமர வைத்து, எனக்கு தாரைவார்த்தவர்கள்!
அதுவரையில் மாலனுக்கு மாணக்கனாக இருந்த நான் (மரு) மகனானேன்!
என் மனைவி இறந்த போது `எங்களுக்கிருந்த ஒரே மகளையும் பறி கொடுத்துவிட்டோமே’ என்று மாலன் – சரஸ்வதி அழதார்கள்!
தாயுமானவர் தந்தையானவர்!
(படத்தில் என் முதல் புத்தக வெளியீட்டு விழாவில் பாரதிராஜா-மாலன் - கமல்ஹாசன்)

LikeLike ·  · Share

• 15 people like this.
• 

  Karthika Rajkumar nice Sudangan,!,,in your marriage a group of Thisaigal team was with you, including me...we were there to do our part as 'Mappilai thozargal" , did you remember that? Your marriage is a " kalakkal "one many still remembering that for the excitements...

  32 mins · Like · 3
• 

  Vedha Gopalan கதாநாயகனை கண்டதும் ஒடும் பாமர சினிமா ரசிகனைப் போல் அவரருகே ஒடினேன்!
  பாமர லால்பகதூர் சாஸ்திரி இந்திய பிரதமரானதைப் போல!
  அந்த மனநிலையில் நான்!...See More

  31 mins · Like · 2
• 

  Suresh K Perumalsamy உங்களின் நன்றி உணர்வு பெருமைக்குரியது.
  பத்திரிகை உலகில் பன்முக தன்மை கொண்ட வெகு சிலரில் நீங்களும் ஒருவர். உங்களின் எழுத்து ப் பணி தொடர வாழ்த்தக்கள்....See More

  24 mins · Like · 1
• 

  Pitchumani Sudhangan தற்சயம் எங்கு பணிபுரிகீர்கள்! உங்களைப் போன்றவர்களின் இதயத்தில்!

  24 mins · Like · 2
• 

  Suresh K Perumalsamy எங்கள் இதயத்தில் என்றும் உங்களுக்கு இடமுண்டு அய்யா

  21 mins · Like · 2
• 

  Vedha Gopalan திசைகள் இதழ் ஒன்றை பட்டுக்கோட்டை பிரபாகரும் கார்த்திகா ராஜ்குமாரும் தயாரித்தபோது அதில் "ஞாயிறுகள் இவர்களுக்காக" என்று ஒரு உருக்கமான பகுதியை எனக்கும என் கணவருக்கும் அளிக்க மாலன் ஒப்புக்கொண்டார்! நமக்கெல்லாம் ஞாயிறுகள் இனிக்கும். பார்வை ./.கேட்கும் திறன...See More

  10 mins · Edited · Like · 1
• 

  Vedha Gopalan தேதியில்லாத டயரி வரிக்கு வ்ரி சுவாரஸ்யம். ஆமாம் வெளியீட்டு விழவுக்கு ஒரு பிரபலத்தை அழைப்பதே பெரும்பாடு! எப்படி இந்த காமபினேஷன்!

  12 mins · Like · 1
• 

  Pitchumani Sudhangan இது மேடையில் ஒரு பகுதி! அந்தப் பகுதியில் இந்தியன் வங்கி கோபாலகிருஷ்ணன், வைரமுத்து, நெல்லைக் கண்ணன், மலைச்சாமி!

  10 mins · Like · 1
• 

  Vedha Gopalan ayyyooodaa!!

  2 mins · Like · 1
• 

”அப்பா மிகவும் பொறுமை சாலி “

 முன்னாள் அமைச்சர் நட்வார்சிங்கும், முன்னாள் செயலாளர் சஞ்யைபாருவாவும் முன்னாள் பிரதமர் மன்மோகன் சிங்கை கடுமையாக விமர்சித்து எழுதியிருக்கும் புத்தகங்கள் வெளியாயிருக்கும் இந்த நேரத்தில், மன்மோகன் சிங்கின்  வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதியை சொல்லும் புத்தகம்  ”மன்மோகன் –குருஷரன்  பற்றிய மிக தனிப்பட்ட விஷய்ங்கள்” (Strictly Personal: Manmohan and Gursharan). வெளியாகியிருக்கிறது. எழுதியிருப்பவர்  முன்னாள் பிரதமரின்  இரண்டாவது மகள் தாமன் சிங். மன்மோகன் தம்பதியினருக்கு 3 மகள்கள். மூவரும் தங்கள் படிப்பால் திறனால் தத்தம் துறைகளில் உயரங்களை தொட்டவர்கள்.  மீடியாக்களின் வெளிச்சங்கங்களை தவிர்த்தவர்கள். முதல் மகள் உப்பிந்தர் சிங் பல்கலைகழக பேராசிரியை. மூன்றாவது மகள் அமிர்த் சிங் சர்வ தேச மனித உரிமை சட்டங்களில் பட்டம் பெற்று அமெரிக்காவில் பணி செய்துகொண்டிருப்பவர்.

இரண்டாவது மகள் தாமன் டெல்லிகல்லூரியில் கணிதமும், குஜராத் ஆனந்த் மேலாண்மைகல்லூரியில் நிர்வாகமும் படித்தவர்.  ஆசிரியையாக இருந்தவர். இதுவரை  6 புத்தகங்கள் எழுதியிருக்கும் நூலாசிரியர். கணவர் போலீஸ் அதிகாரி.  இரண்டு குழந்தைகள். தன் குடும்பத்துடன் தனியாக டெல்லியில் வசிக்கும் இவர் தன் சகோதரிகளைப் போல மிக எளிமையானவர். செல்போன் வைத்துகொள்லவில்லை. கார் ஓட்ட டிரைவர் கிடையாது.

தனது தந்தை மற்றும் தாயாருடன் பேசியபோது கிடைத்த தகவல்களை, தான் நேரடியாக பார்த்த தகவல்களை தொகுத்து இந்த நூலை எழுதியுள்ளார் தாமன் சிங். நூலில் மன்மோகன் சிங்கின் இளமை காலம் முதல் கூறப்பட்டுள்ள சுவாரசியமான பல தகவல்கள்: 1948ம் ஆண்டு ஏப்ரல் மாதத்தில் அமிர்தசரசில் உள்ள கால்சா கல்லூரியில் எப்.எஸ்.சி. படிப்பில் மன்மோகன் சிங்கை சேர்த்தார் அவருடைய தந்தை.
தனது தந்தையின் விருப்பத்துக்கு ஏற்ப அவர் மருத்துவப் படிப்பில் சேர்ந்தார். ஆனால், அது பிடிக்காமல் பாதியிலேயே நிறுத்தினார். ஏழைகளுக்கு உதவ வேண்டும் என்ற தீவிர தாகத்தால், பொருளாதாரம் குறித்த படிப்பை மேற்கொண்டார். பிறகு தந்தையின் வியாபாரத்தில் சேர நினைத்தார். ஆனால் அங்கு டீ வாங்கி தருவது, குடிக்க தண்ணீர் தருவது போன்ற வேலையே அவருக்கு தரப்பட்டது. அது பிடிக்காததால், படிப்புதான் முக்கியம் என்று உணர்ந்தார். அதைத் தொடர்ந்து 1948 செப்டம்பர் மாதம் இந்துக் கல்லூரியில் சேர்ந்தார். வறுமை குறித்து தனக்கிருந்த கவலை, சில நாடுகள் பணக்கார நாடாகவும், பல நாடுகள் ஏழை நாடாகவும் இருப்பது ஏன் என்ற கேள்வி, அவரை பொருளாதார படிப்பை தேர்ந்தெடுக்க வைத்தது.பொருளாதாரத்தை சிற்ப்பாக படித்து ஒரு சிறந்த அரசு அதிகாரியாகவேண்டும் என்பது  அவரின் கனவாகயிருந்தது.

 பின்னர் கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக்கழகத்தில் படித்தபோது, செலவுக்கு போதிய பணம் இல்லாமல் தவித்தார். ஆண்டுக்கு ஆன படிப்பு செலவு 600 பவுன் பஞ்சாப் பல்கலைகழகம் 160 பவுன் ஸ்காலர்ஷிப் கொடுத்திருந்தது. மீதி பணம் அவர் தந்தை அனுப்பவது. அது உரிய நேரத்தில் வராது. அதனால்  வெளியில் சாப்பிடவே மாட்டார்.
 அந்த பல்கலை கழகத்திதல் படிக்கும்போது பல்கலை வளாகத்தில் குறைந்த விலையில் கிடைக்கும் உணவையே சாப்பிடுவார். அதற்கும் பணம் இல்லாத நேரத்தில்  ஒரு நாளைக்கு ஒரே ஒரு சாக்லெட் மட்டும் சாப்பிடுவார். மாதம் 25 பவுண்ட் கடன் தருவதாக சொன்ன நண்பர் தந்த பணம் 3 பவுன் மட்டுமே. வறுமையை தனது வாழ்க்கையில் உணர்ந்தவர் மன்மோகன் சிங். மிக நெருங்கிய நண்பர்களுடன் பேசும்போது, மிகவும் ஜாலியான நபர் அவர். ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு பட்டப் பெயர் வைத்தே அழைப்பார். நகைச்சுவை உணர்வு அவருக்கு அதிகம்.  என்று எழுதியிருக்கும் தாமல்சிங் இந்த விபரங்களை சேகரிக்கபட்ட கஷ்ட்டத்தையும் சொல்லுகிறார்.  நணபர்களிடம் ஜோக் அடித்துகொண்டிருக்கும் அப்பா-  வார்த்தைகளை மிக சிக்கனமாகத்தான்  குடுமப்த்தினரிடம்  உபயோகிப்பவர்.  ஒரு மகளாக அறிந்ததைவிட இந்த நூலாசிரியராக  அவரைப்பற்றி அறிந்ததுதான் அதிகம்

 நாட்டுக்காக சேவையாற்றிய அவர், அரசியல், அரசு வாழ்க்கைக்கே தன்னை பெரிதும் அர்ப்பணித்து கொண்டார். குடும்ப வேலைகளில் அவர் ஈடுபட்டதில்லை. முட்டை வேகவைப்பது, டி.வி.யை ஆன் செய்வது போன்ற சின்ன சின்ன வேலைகள் கூட அவர் செய்தது இல்லை. வீட்டுக்கு வரும்போதே ஒரு பெரிய பையில் கோப்புகள் வரும். தனது படுக்கையில் உட்கார்ந்து அந்த கோப்புகளை பார்ப்பார். அவ்வாறு கோப்புகள் இல்லாவிட்டால், புத்தகத்தை எடுத்துக் கொள்வார்  அதுவும் ஒரு பொருளாதார புத்தகமாகத்தான் இருக்கும். என்று நூலில் தாமன் சிங்  எழுதுகிறார்.

மன்மோகனும் அவரது மனைவியும்  எப்படி வாழக்கையின் எல்லா கால கட்டங்களிலும் சந்தோஷமாக இருந்தார்கள் என்பதை எளிய ஆங்கிலத்தில் மெல்லிய நகைச்சுவையுடன் விவரிக்கும் தாமல் இந்த புத்தகத்தில்  அவர் பிரதமாராக இருந்த 10 ஆண்டு காலத்தைப்பற்றி எதுவும் நேரிடையாக எழுதவில்லை. ஆனால் சில இடங்களில் கோடுகாட்டபடுகிறது.  இந்திரா காந்தி எமர்ஜென்சியை அறிவித்த போது அடைந்த அதிர்ச்சி, ஒரே நாள் இரவில் நிதிமந்திரியானது,  ராகுலின் ஆவேச பேச்சு (காபினட் முடிவை கிழித்தது) வெளியானபோது அவர் அமெரிக்காவிலிருந்து திரும்பிகொண்டிருந்தார்.  ராஜினாமா செய்துவிட்டு மீண்டும் ஆசிரியர் பணிக்கு திரும்புங்கள் என  ஒரு நண்பர் சொன்னபோது எனக்கு நிறைய பொறுப்பும் கடமையும் இருக்கிறது என்று சொன்னது. தன் அமைச்சர்களுக்காக பொறுப்பேற்றது பற்றியெல்லாம் மிகவும் மெல்லிய இழையாகச் சொல்லபட்டிருக்கிறது.

 புத்தக அறிமுக விழாவில் மன்மோகன்  பிரதமராக இருந்த காலத்தை பற்றி எழுதவீர்களா? எனக்கேட்டதற்கு தாமல்  சொன்ன பதில் ”சுதந்திர இந்தியாவின் வரலாற்றில் மிக முக்கியமான அந்த கட்டங்கள் பற்றி அப்பா எழுதினால்தான் சரியாக இருக்கும். ஒரு நாள் அவரே எழுதுவார்  என நம்புகிறேன் என்றார். 

(கல்கி 7/9/14 இதழில்)

கங்கை கரை ரகசியங்கள் ....7

இன்று காசியாக அறியபட்டிருக்கும் இந்த பழமையான நகரின் பெயர் வாரணாஸீ. இப்படித்தான் இதிகாசங்களிலும் முகம்மதியர் படையெடுப்புகளின் போதும் இந்த பெயரால் தான்  அழைக்கபட்டிருக்கிறது. இங்கு பேசப்பட்ட மொழிகளில் ஒன்று பாலி மொழி. அதில்  ”பருணாசி” என்று சொல்லபட்டு வந்த இது ஆங்கிலேயர் ஆட்சியில் பனாரஸ் ஆகியிருக்கிறது.  ஆன்மிகத்தை தாண்டி  ஆங்கிலேயர்கள் இதை கைவினைக்கலைஞர்களின் நகரமாக பார்த்து அதை ஊக்குவித்திருக்கிறார்கள். அவர்களினால் தான் இங்கிருந்த  மிக நுண்ணிய வேலைப்படுகளிடுன் கூடிய பட்டுநெசவு தொழில் இங்கிலாந்து வழியாக உலகை எட்டியிருக்கிறது. 

குறைந்த விலையில் நல்ல பனாரஸ் சாரி வாங்கவேண்டும்  என்று குழுவிலிருந்த பலர் புறபட்டபோது, நாம்  இந்த சேலைகள் தயாரகுமிடத்தை பார்க்க வேண்டும் என்று  விரும்பி விசாரித்து கொண்டிருந்தோம்.  நம்முடன் இணைந்தவர்கள் குழுவிலிருந்த இரண்டு வெளிநாட்டினர்.  ”அதற்கு நீங்கள் பாலத்தை தாண்டி கங்கையின் மறு கரையிலிருக்கும் ராம்நகருக்கு  போகவேண்டும்” என்றார்கள். 14 கீமி தூரத்தில் 6 கீமி நீள பாலம். அந்த பாலத்திலிருந்து கங்கையையும் அத்தனை படித்துதுறைகளையும் பார்த்தது   இப்போதும் கண்ணில் நிற்கும் காட்சி. ஒரு நல்ல ஓவியத்தை பார்த்தது போலிருந்தது

.  மறு கரையிலிருக்கும் பனாரஸ்  நாம் பார்த்த காசிக்கு எந்தவித சம்பந்தமும்மில்லாத ஒரு தொழில்நகரம். பட்டுநெசவு, சரிகைஉற்பத்தி, பித்தளை பாத்திரங்கள், பூஜைபொருட்கள் உற்பத்தி என பல தொழில்கள். எல்லா தொழில்நகரங்களுக்கும் உள்ள பிரச்சனைகளுடன் இருக்கிறது. இந்நகர் வாசிகள் காசி நகருக்கு வருவதில்லை. பிஸினசில்தான் கவனமாகயிருக்கிறார்கள். இந்நகருக்கு முன்னே இருப்பது ராம்நகர். அங்கும்  எல்லா வீடுகளிலும் பட்டுநெசவுதுத்தொழில். தொழிலாளிகளில் பலர்  சந்தோஷமாகயில்லை. ஒரு புடவையை முடிக்க 15 நாள் ஆகும் டிசைனைப்பொறுத்து 1000 ரூபாய்வரை கூலி  கிடைக்கும். அதை புடவையின் தயாரிப்பு நிலையை பொறுத்து  அவ்வப்போது கொடுப்பர்கள் என்கிறார். 40 ஆண்டு இந்த தொழிலை செய்யும் நெசவாளி ஒருவர்

தான் நெய்து கொண்டிருக்கும் புடவையின் விலை தனக்கு தெரியாது என்றும் சொல்லுகிறார்.

ராம்நகரில் தான் பனாராஸ் மன்னரின் அரண்மனை. கங்கையின் கரையில் ஒரு கம்பீரமான கோட்டை. அதன் மதில் களை தாண்டி அரண்மனை. பாராட்டும்படியான பாராமரிப்பு  இல்லையென்றாலும் பளிச்சென்று அரண்மைக்கான களையுடன் இருக்கிறது.  அரச வம்சத்தின் இன்றைய தலைமுறை குடும்பத்தினர் இங்குதான் வசிக்கிறார்கள்.

கடைசி மன்னர் 2000ல் மறைந்த பின்னர்  வாரிசுகள் அரசர்கள் அழைக்கபடவேண்டியது இல்லை என்பது சட்டமானலும் இங்குள்ளவர்களுக்கு இவர் மாட்சிமைதாங்கிய மன்னர்தான். காசி விஸ்வநாதர் கோவிலின் தலமை அறங்காவலர். பனாரஸ் இந்து பலகலை கழகத்தின் வேந்தர்  எல்லாம் இவர் தான்.  கோவில் விழாக்கள், சிறப்பு பூஜைகள் எல்லாவற்றிக்கும் இவர் உத்தரவு தர வேண்டும்.  அரண்மனைமுகப்பில் கொடி ஏற்ற பட்டிருந்தால் மன்னர் அரண்மனையில் இருக்கிறார் என்று அர்த்தமாம். 

அரண்மனையின் ஒரு பகுதி  சரஸ்வதி மஹால். அது அருங்காட்சியமாக மாற்றப்பட்டிருக்கிறது.  மன்னர் வம்சங்களின்  கலைப்பொருட்களின் சேமிப்புகள்.   ஆடை அணிகலன்களுடன் அவர்கள் பயன்படுத்திய பல்லக்குகள் - தந்தம், மூங்கில், வெள்ளி என பல பல்லக்குகள். விதவிதமான வாட்கள், கடிகாரங்கள், எல்லாம். துளிசிதாஸ் எழுதிய ராமசரித்திரத்திரத்தின்  மூலப்பிரதி கண்ணாடிப்பேழைக்குள் பட்டு மெத்தையில் இருக்கிறது.  கடைசி அரசர் துப்பாக்கிகளின் காதலராம். 1000 வகை துப்பாக்கிகள். குறிபார்த்து சுடுவதில் வல்லுரான அவரால்  தூக்கி எறியபட்டபோது சுடப்பட்ட  நாணையங்கள் உருக்குலைந்தநிலையில் அந்த துப்பாக்கிகளுக்கு அருகில் வைக்கபட்டிருக்கிறது.  வெளியே வந்த நாம் பார்ப்பது பெரிய திறந்த வெளியின் முன்னே  ஷெட்களில் அணிவகுத்து நிற்கும்  சாரட்டுகள், பழைய கார்கள்.

இந்தியாவிற்கு வந்த முதல் ரோல்ஸ் ராய்ஸ், ஸுடூடிபேக்கர்  போன்ற கார்கள்.  எல்லவாற்றிலும் ராஜ இலச்சினை. எல்லாவற்றிலும் நம்பர் பேளேட்டில் எண் 1.  இந்த காட்சியகத்தின் பணியாளார்கள் மன்னரின் அரண்மனை பணியாளார்கள். இன்றைய மன்னர் என்ன கார் பயன்படுத்துகிறார்? என்ற நாம் கேட்டதற்கு பதில் ”மன்னரின் சொந்த விஷயங்களை நாங்கள் பேசுவதில்லை.”  வெளியில் வரும் போது எவரும் பார்க்ககூடிய ஒரு விஷயத்தை கூட சொல்ல மறுக்கும் அந்த ஊழியரின் ராஜ விசுவாசம்  நமக்கு சிரிப்பை வரவழைக்கிறது..  நதிக்கரையிலிருக்கும்  அந்த கோட்டையின் அருகிலிருந்து எதிர்கரைக்கு  படகிலும் போகலாம் என்பதை அறிந்தவுடன் மீண்டும் ஒரு முறை கங்கையில் படகில் போகும் வாய்ப்பு என்று மனம் துள்ளியது. படகு  கிளம்பியதும் பக்கத்து படித்துறையில் பார்த்தது வாரியிறைத்த வானவில்லாக பரந்து கிடந்த பட்டுசேலைகள். விசாரித்ததில் அது பனாராஸ் சேலையில் ஒரு வகைஎன்றும். கெமிக்கல் இல்லாத இயற்கைமுறையில் தயாரிக்கபட்ட சாயத்தில் தோய்க்கபட்ட நூல்களினால் நெய்தது என்றும் அதை கடைசியில் மீண்டும் இப்படி  ஒரு முறை இப்படி உலர்த்துவார்கள் என்றும் சொன்னார்கள்

முதல் முறை கரையின் அருகிலேயே படகில் பயணித்த நாம் இன்று கங்கையையின் குறுக்காக பயணித்து மறுகரைக்குப் போகிறோம். எதிரே தெரியும் படித்துறைகள் நம்மை நெருங்குகிறது. படகில் நம்முடனேயே  வரும் போட்டோகிராபர்  விரும்புவர்களை கங்கையின் பின்னணியில் படமெடுத்து, உடனே அதை படகிலேயே இருக்கும் பேட்ரியில் இயங்கும்  ஒரு பிரிண்ட்டரில் படமாக்கி தந்துகொண்டிருக்கிறார்.  20 ருபாய்களுக்கு நடு கங்கையில் படமெடுத்து பிரிண்ட்ட தருகிறார்கள் டிஜிட்டல் டெக்னாலாஜி உபயம்.

ஓவ்வொரு ”காட்”லும் ஒரு கோவில் மூன்று வேளைபூஜை. அதனால் எந்த படித்துறையில்  நீங்கள் குளித்தாலும் முதலில் அங்குள்ள தெய்வத்தை வழிபட்டபின்னரே நகருக்குள் செல்ல வேண்டும்.  , குழந்தை பிறப்பு, கல்வியின் துவக்கம், திருமணம், உடல்நலம், குடும்பத்தினர் நலம் மணவாழ்வுநலம், இறுதியாக மரணம் என்று மனித வாழ்வு சம்பந்தபட்ட ஓவ்வொருவிஷயத்திற்கும் இந்த  கங்கைக்கரையில் ஒரு தெய்வ சன்னதியிருப்பது பார்க்கும்போது எப்படி இந்த கங்கைக்கரை வாழ்வோடு  இணைந்த ஒரு விஷயமாகியிருக்கிறது என்று புரிகிறது. 

படகு மணீகர்ணா தீர்த்த கட்டத்தை நெருங்குகிறது.   தொலைவிலிருந்து பார்த்த புகையும் நெருப்பும் இப்போது பளீரென தெரிகிறது. மிதக்கும் படகிலிருந்து கரையில் நிகழும் மனித மரணத்தின் கடைசிகாட்சிகளை பார்க்கும்போது மனம் கனமாகி  இனம்தெரியாத உணர்வுகள் நம்மை தாக்குகிறது. எரிவது எவரோ என்றாலும் ஐயோ என்ற எண்னம் எழுவதை தவிர்க்க முடியவில்லை. பார்த்துகொண்டு இருக்கும்போதே  பத்து நிமிடத்தில் வந்த இரண்டு உயிரற்ற உடல்கள்,  அவைகளுக்கு இடமில்லாதால் எரிந்துகொண்டிருப்பவைகள் தகனமேடையிலிருந்து கிழே தள்ளப்பட்டது, உடல்களை எரியூட்ட படகுகளில் வந்துகொண்டிருந்த விறகுகள்,

எல்லாம்  அவர்களுக்கு இது  தினசரி வாடிக்கை என்பதை புரியவைத்தது. ஆனால் நமக்கு மறக்கவிரும்பும் மனதை பிசைந்த காட்சிகள் அவை. சராசரி ஒரு நாளைக்கு 50 உடல்கள் வரும்,  இரவு பகலாக எரியும் இந்த நெருப்பை பல நூறு ஆண்டுகளாக அணைப்பதே இல்லை என்று என படகோட்டி சொன்னபோது இந்த உலகில் நிரந்தரமாக நடக்கும் விஷயங்களில் மரணமும் ஒன்று, நமக்கும் ஒரு நாள்  நிகழும் அது வரை அது பார்க்கும்போது  வருத்தமான விஷயமாகத்தான் இருக்கும் என்று உரைத்தது. .  உயிரற்ற உடல்கள் உருக்குலைந்ததை அத்துணை அருகில் பார்த்ததினால் நம் மனம் கனமாக இருப்பதைப்போல நம்படகும் கனமாகிவிட்டதோ என்று எண்ணும் அளவிற்கு படகும் மெல்ல செல்கிறது. நீரின் வேக  ஓட்டம் போதுமானதாக இருப்பதால் துடுப்பு போடவில்லை என்ற படகோட்டி சொல்லுகிறார். 

படகு கரையை அடைந்தாலும் காட்சியின் தாக்கம் கரையவில்லை. சாலையில் நடக்கும்போது காசிநகரின் எல்லாப்பகுதிகளிலும் கேட்கும் டிரிங், டிரிங் சைக்கிள் ரிக்‌ஷாகளின் மணியோசையும்,பலமொழிகளின் ஓசையும் மெல்ல நம்மை இந்த உலகிற்கு இழுத்துவருகிறது.

நாளைகாலை  புத்த கயாவிற்கு போக இருக்கும் விவரங்களை அறிவிக்கிறார்கள்.  இறப்பின் துயரத்தை பார்த்து  துவண்டு துறவறம் பூண்ட புத்தரை தரிசிக்க நாமும் இன்று அத்தகைய  சோகங்களை பார்த்தபின் போகப்போகும் வினோத ஒற்றுமையை எண்ணிக்கொண்டே தூங்கச்செல்லுகிறோம்
^^^^^^^^^^^^^^

சத்குருவின் பதில்கள்

 நம் வேதங்கள்  இந்த காசிநகரில்தான்  எழுதபட்டதாக சொல்லப்படுகிறதே?

 பலர் நினைப்பது போல நமது நான்கு வேதங்களும் ஒருவராலோ அல்லது ஒருசிலராலோ  எழுதப்படவில்லை.  நீண்ட காலத்திற்கு வாய்வழியாக சரியான ஒலி வடிவில் மற்றவர்களுக்கு சொல்லபட்டிருக்கிறது. அது இங்கு நிறைய நடந்திருக்கிறது. வேதங்கள் இந்த பூமியின் மிகத் தொன்மையான நூல்களாக இருப்பினும், மற்ற எந்த நூலையும் விட விரிவான, விஸ்தாரமான உள்ளடக்கம் கொண்டவை. வேதங்கள் யாரோ  ஒருவர் எழுதி வைத்த ஒழுக்க விதிகள் அல்ல. அவை வெளிநிலை மற்றும் உள்நிலை சம்பந்தமான பல ஆழமான கண்டுபிடிப்புகளின் தொகுப்பு. பலர் செய்திருக்கிறார்கள். 

வடிவத்தை யந்திரம் என்றும், ஒலியை மந்திரம் என்றும், இவை இரண்டையும் இணைத்துப் பயன்படுத்தும் தொழில்நுட்பத்தை தாந்திரீகம் என்றும் சொல்கிறோம்.

வடிவங்களை ஒலியாக மாற்றுவதைப் பற்றி வேதங்களின் பல்வேறு பகுதிகள் பேசுகின்றன. ஒரு ஒலியை, ஒலி அளக்கும் கருவியான ஆசிலாஸ்கோப்பிற்குள் செலுத்தினால், அது அந்த ஒலிக்கு ஏற்ப ஒரு வடிவத்தைக் கொடுக்கிறது. ஒவ்வொரு ஒலிக்கும் ஒரு வடிவம் இருக்கிறதென்று இன்று நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது. அதே போல ஒவ்வொரு வடிவத்திற்கும் ஒரு ஒலி இருக்கிறது. ஒலிக்கும், வடிவத்திற்குமான இந்த உறவை வேதங்களில் மிக விரிவாக விளக்கியிருக்கிறார்கள். ரிக், சாம, மற்றும் அதர்வண வேதங்கள் பெரும்பாலும் இந்தப் பிரபஞ்சத்தை ஒலி வடிவமாக மாற்றி, அந்த ஒலியை உச்சரிப்பதன் மூலம் இந்த பிரபஞ்சத்தை நமக்குள் எதிரொலிக்கச் செய்வது பற்றித் தான் பேசுகின்றன. ஒலியின் மீது ஆளுமை பெறுவதன் மூலம், வடிவத்தின் மீதும் ஆதிக்கம் செலுத்த முடியும். இதுதான் மந்திரங்களின் விஞ்ஞானம்.

துரதிருஷ்டவசமாக, காலப்போக்கில் மந்திரங்கள் தவறாகப் புரிந்து கொள்ளப்பட்டு, தவறாகப் பயன்படுத்தப்பட்டுவிட்டன. வேதங்கள், மனம் மற்றும் உள்நிலை சார்ந்த அறிவியல் என்பதால் அவற்றைக் கற்க ஆழமான ஈடுபாடும், அர்ப்பணிப்பும் தேவை. அதற்காக நீங்கள் உயிரையே விடத் தயாராக இருக்கவேண்டும்; இல்லாவிட்டால் அவை உங்களுக்குப் பலன் தராது. உங்களுக்கு கல்வித்தகுதியாகவோ, வேலைவாய்ப்பாகவோ இதை நினைத்தால், இதனால் உங்களுக்கு எவ்விதமான பயனும் கிடைக்காது. உங்களையே அதற்கு அர்ப்பணித்தால்தான், உங்களுக்குப் அதன் பயன் கிட்டும். இதற்குத் தேவையான உண்மையான அர்ப்பணிப்பு இல்லாமல் போனதால், எல்லா வகையான தவறான புரிதல்களுக்கும், பயன்பாடுகளுக்கும் ஆளாகி இந்த விஞ்ஞானம் சீரழிந்துவிட்டது.

வேத முறைகள் எப்போதுமே மனிதனின் புரிதலை ஆழமாக்குவதை நோக்கித்தான் இருந்ததே தவிர அவன் அறிவை விஸ்தாரமாக்கவதற்காக ஏற்பட்டதில்லை.  உங்கள் புரிதல் பொருட்தன்மையைத் தாண்டி உயரும்போதுதான், உண்மையான ஆன்மீகப் பயணம் துவங்குகிறது  இதைத்தான் நம் முன்னோர்கள் பல ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்பே இதைச் செய்து கொண்டிருந்தார்கள்; 

கண்ணனின் கனவு

 முன்னாள் நடிகை வைஜைந்திமாலா. 54 வருடங்களுக்கு முன் தான் கதாநாயகியாக நடித்த  கல்கியின் அமரகாவியாமான பார்த்திபன் கனவு  ஒரு ஒலிபுத்தகமாக வரும் என்றோ அதை தானே வெளியிடுவோம்  என்றோகனவிலும் நினைத்துகூட பார்த்திருக்கமாட்டார். சமீபத்தில்  பொன்னியன் செல்வன் நண்பர்குழுவினர் மூலம் திரு பாம்பே கண்ணன்  இந்த காவியத்தை  ஒலி புத்தகமாக்கி வெளியிட்டிருக்கிறார்.  இவர்  சிவகாமியின் சபதம், பொன்னியன் செல்வன் காவியங்களையும் ஒலி புத்தகமாக்கியிருப்பவர். தமிழ் படிப்பதை மெல்ல மறந்துவரும்  இன்றைய இனிய இளையதலைமுறையினர் படிப்பதைவிட கேட்பதையே அதிகம் விரும்புகிறார்கள் என்பதை உணர்ந்து இவர் இதுபோன்ற  ஒலிபுத்தகங்களை தயாரிக்கிறார். மேடை நாடகங்களில் நீண்ட அனுபவம்  கொண்ட இவர்  இதைவெறும் வியாபார முயற்சியாக இல்லாமல் ஒரு தவமாகச் செய்து கொண்டிருக்கிறார்.

மிகுந்தசிரமங்களுக்கிடையே தகுந்த குரல்களை தேடிபிடித்து பயிற்சி அளித்து ஒலிப்பதிவை மேற்பார்வையிட்டு தயாரிக்கிறார்.

நல்லி குப்புசாமி,  வைஜந்திமாலா, சிவசங்கரி, ஏ ஆர் எஸ்,இந்திரா செளந்தர்ராஜன்  கலந்துகொண்ட விழாவில் பேசியவர்கள் அனைவரும்  அமரர் ஆசிரியர் கல்கியின் பல்வேறு முகங்களைப் பற்றி பாராட்டி பேசினார்கள்

.தான் பிறப்பதற்கு மூன்பே தங்கள் குடுமபத்துக்கு அறிமுகமானவர் கல்கி  என்று ஆரம்பித்து  ”கல்கி மாமா” என்று உரிமையோடு பேசிய சிவசங்கரி தொழில்நுட்ப வசதிகளற்ற காலத்திலேயே அமரர் கல்கியின் கடின உழைப்பு ஆச்சரியத்தை தருகிறது என்றார்.  பார்த்திபன் கனவு எழுதிய பின் அதன் முந்தியகாலகட்ட கதையாக சிவகாமியின் சபதத்தை தொடர்ந்த (backword integration) டெக்னிக் பிரமிப்பூட்டும் விஷயம் என்றார்.  . முடிவு தெரியாமல் போய்ச் சேர்ந்துவிடுவோமோ என்கிற ஆதங்கத்தில் “நான் சாகறத்துக்குள்ள பொன்னியின் செல்வன் முடிஞ்சுடுமோன்னோ...” என்று அவரின் பாட்டி கேட்டு கொண்டே இருந்ததை சொன்னபோது அரங்கம் சிரிப்பில் அதிர்ந்த்து. 

 விழாவின் ஆரம்பத்தில், பார்த்திபன் கனவிலிருந்து சில காட்சிகளை நாடகமாக நடித்தது நிறைவாக இருந்தது உடை, மேக் அப், நடித்தவர்கள், தமிழ் உச்சரிப்பு, ஒலி/ஒளி அமைப்பு எல்லாமே அருமை,    நாயகன் விக்கரமனாக நடித்த சூரஜ், நாயகி குந்தவியாக நடித்த  அர்ச்னா நாளைய நம்பிக்கை நட்சத்திரங்கள் எனபதை நிருபித்தார்கள். இந்த டீமையை வைத்து முழு நாடகமாகவே போடலாம்.

வளரும் தொழில் நுட்பத்தில் இப்படி ஒலிபுத்தகங்கள் உருவாவது பரிமாணவளர்ச்சி, வருங்காலங்களில் இதுதான் புத்தகங்களின் வடிவமாக இருக்கபோகிறது.. தனது புத்தகங்களும் இப்படி ஒரு நாள் வெளிவரும் என்றார் இந்திரா செந்திர்ராஜன்.

ஒலிபுப்த்தகம் வெளிவர நண்பர் பாம்பே கண்ணன் அவர்களின் அயராத உழைப்பையும் தயாரிப்பாளர் சிகே வெங்கட்ராமன் அவர்களின் பெருந்தன்மையையும் மகிழ்ச்சியுடன் பாராட்டிய ஏஆர்ஸ்...  நாடக நடிகர்களின் சிறப்பான நடிப்பை பாராட்ட விட்டுபோனதற்காக மன்னிப்பு கேட்டு மீண்டும் மைக்குவந்து அவர்களை பாரட்டி நன்றியும் சொன்னார். 30 ஆண்டுகாலமாக நாடகமேடையை நேசிப்பவர் இலையா?

1960ல் கறுப்பு-வெள்ளை பார்த்திபன் கனவில் நடித்த வைஜயந்திமாலா பாலி  இப்பொழுதும் டிரிம்மாக இருக்கிறார். தன் மெல்லிய குரலில்  மெல்ல நாலுவரிகளில்பேசி  தன் பேச்சைமுடித்துகொண்டார். 

அரங்கம் நிறைந்திருந்தததைவிட ஆச்சரியம் நடுவே குத்துபாட்டு ரிங்டோன்கள் ஒலி  தொல்லையிலாததுதான்.

 ஒலிப்புத்தகத்தில் நடிக்கும் போது நடிகர்கள் வசனங்களைப் வெறுமனே படிக்காமல்.  நடிக்கிறார்கள்  அந்த பாத்திரமாகவேமாகி பேசுகிறார்கள்.  இதை நன்கு தெரிந்தவர் இயக்குனர் பாம்பே கண்ணன். ஆனாலும் ஒலிபுத்தகத்திற்கு குரலால் உயிர் கொடுத்தவர்களை அன்று  ஏன் மேடையில் கெளரவிக்கவில்லை என்று தெரியவில்லை. 

 மூன்று தலைமுறைகளை கடந்த கலாபூர்வமான கல்கியின் காவியங்கள்  அடுத்த தலமுறையையும் அடைந்து அதையும் தாண்டி நிற்க உதவும்  பாம்பே கண்ணனின் இந்த  ஒலிபுத்தக முயற்சி பெரிதும் பாராட்டபட வேண்டிய ஒன்று

(31/8/14 கல்கி)