தர்ம்சாலா-தபோவனம்-தலாய்லாமா 6

6 எங்கள் இரண்டு பேருக்கு மட்டும் ஒரு விமானம்

வெள்ளிப்பனிமலைகளின் பின்னணியில் வெள்ளைக்கூடாரங்களின் போர்டிகோவுடன் இருக்கிறதும் தரம்சாலா விமான நிலையம். பெயர் Kangra-Gaggal Airport சுற்றிலும் மலைகள் நிறைந்திருப்பதால் Gaggal கிராமத்தில் ஒரு சமதளப்பகுதியைத் தேடி கண்டுபிடித்து விமான நிலையத்தை அமைதிருக்கிறார்கள் Kangra என்பது இந்த மாவட்டத்தின் பெயர்.விமானநிலையம் மிகச்சிறியது. மாநிலத்தலைநகர் என்பதால் அரசாங்கப்பயணிகள் தான் அதிகம் இப்போது ஐபிஎல் மேட்சுக்க்ள் நடப்பதால் (அழகான ஸ்டேடியம்) அந்த சமயங்களில் பிஸியாகயிருக்குமாம். விமான நிலையம் இருக்கும் மாடுகள் மேய்ந்து கொண்டிருக்கும் கிராமத்தில் வேறு கட்டிடங்கள் ஹோட்டல்கள் எதுமில்லாதது ஆச்சரியம். .

நாங்கள் கவண்ட்டரில் போர்டிங் கார்ட் வாங்க காத்திருந்தபோது “ இன்று நீங்கள் இரண்டு பயணிகள் மட்டுமே இருப்பதால்…. என்று சொல்லிவிட்டு சிஸ்டத்தை ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தார் அந்தப்பெண். சரி இன்று விமான சர்வீஸ் கேன்ஸல் என்று சொல்லி திருப்பியனப்பப் போகிறார். வந்த டாக்ஸியை வேறு திருப்பி அனுப்பி விட்டோமே? என்ற கவலை தொடங்கிய நிலையில் போர்ட்டிங் பாஸைக்கொடுத்து உங்கள் இருவருக்கும் மட்டும் இன்று விமானம் சிம்லா செல்லுகிறது. வாழ்த்துகள் என்றார்.

எங்கள் இருவருக்கும் மட்டும் ஒரு தனி விமானம் என்ற கேட்டவுடன் சிலிர்த்தது.

விமானத்தை பயணத்துக்கு ரெடி செய்து கொண்டிருந்த ஊழியர்கள் வாழ்த்து தெரிவிக்க விமானத்தில் ஏறியவுடன் எங்களுக்கு பின் வந்த கேப்டன் “குட் மார்னிங். எங்கே என் ஷம்பெயின்? சார்ட்டர் ஃபளைட்டில் கேப்டனுக்கும் க்குருவுக்கும் ஷாம்பெயின் கொடுப்பது வழக்கமாயிறே” என்றார்.

“விதிகளின் படி பைலட்கள் பயணத்தில் மது அருந்தக்கூடாது. சிம்லாவில் இறங்கியவுடன் ஷம்பெயின் சாப்பிடாத நாங்கள் விரும்பிச் சாப்பிடும் ஆப்பிள் ஜுஸ் சாப்பிடலாம்” என்றேன். மிக சத்தமாகச் சிரித்து “நான் ஷம்பெயின் கேட்டதற்கு கிடைத்த பதில்களில் இதுதான் பெஸ்ட்” என்றபடி காக்பிட்டுக்கு போனார்.

காலி சீட்டுகள் நிறைந்த அந்த விமானத்தில் நாங்களும் ஒரே ஒரு ஹோஸ்ட்டஸ் மட்டும் தான். பொதுவாக உணவு வழங்கப்படாத அந்த பயணத்தில் அன்று எங்களுக்கு காலை உணவு கொடுத்தார் அவர். . நிறைய பேசிக்கொண்டே வந்தார். பல ஆண்டுகளுக்கு முன் ஹனிமூன் போன சிம்லாவுக்கு இன்று மறுபடியும் போகிறோம் என்றது அவருக்கு ஒரே ஆச்சரியம். மொத்தப் பயணநேரம் 40 நிமிடம்தான்..

ஆனால் சிம்லா விமான நிலையத்திலிருந்து நகருக்குள் போக இரண்டு மணி நேரம் ஆனது. ,சிம்லா மிக மிக மாறியிருப்பதை உணர முடிந்தது. பசுமையான பைன்மரங்கள் நிறைந்த பள்ளதாக்குகள் முழுவதும் இப்போது கொத்து கொத்துகாக கான்கீர்ட் பூக்கள் மலர்ந்திருக்கிறது. வீடுகள் பள்ளதாக்குகளில் இருப்பதால் கார்களை - பென்ஸ்களைக் கூட குறுகிய சாலையின் ஓரங்களில் நிறுத்திவிட்டு மக்கள் சரிவான சிறு பாதைகளில் நடக்கிறார்கள் இந்த நெருக்கமான சாலைகளில் ஒருபுறம் முழுவதும் நிறைந்த பார்க்கிங் செய்யப்பட்ட கார்களினால் , சிம்லாவின் குறுகிய மலைச்சாலகள் இன்னும் சிறிதாகி அதில் செல்ல நீண்ட நேரமாகிறது.

அந்த நகரின் முக்கிய பகுதி 'மால்' என்று அழைக்கப்படும் சமதளப்பகுதி. அங்கிருந்து எந்தப்பக்கம் பார்த்தாலும் அழகான சிம்லாவின் பனி மிதக்கும் பள்ளதாக்குகள் தெரியும். மாலின் இரண்டு புறமும் காலரி மாதிரி அமைப்பில் மக்கள் அமர்ந்து சீசனை அனுபவிக்க வசதியிருந்தது.. அந்த மால்தான் இப்போது நம் கொடைக்கானல், ஊட்டி போல கிராமத் திருவிழா மைதானமாக மாறியிருக்கிறது. பலூன், பொம்மைகள் விலை மலிந்த மேக்கப் சாதனங்கள், பிளாஸ்ட்டிக் பொருட்களின் கூடாரக்கடைகள் கடைகள்- கூட்டம் கூச்சல்.

நடுவில் சிலையாக பாவம் வாஜ்பாய். அவர் முகத்தில் கோபம் தெரிவது போல எனக்குத்தோன்றியது. ஓரே ஆறுதல் மாலின் நடுவில் பிராமாண்டமாக தேசியக் கொடி பறப்பது.

பல ஆண்டுகளுக்கு முன் நாங்கள் பார்த்த லிப்ட் இப்போது பெரிதாக விரிவடைந்திருக்கிறது. சிம்லா மலைப்பாதைகளாலான நகரமாதலால் அந்த நகர் தொடங்குமிடத்திலிருந்து நகரின் அதிக பட்ச உயரத்திலிருக்குமிடத்துக்கு உள்ளுர் மக்கள் ஓவ்வொருமுறையும் ஏறி, இறங்கி சிரமப்பட வேண்டாம் என்று ஒரு மலையின் அடிவாரத்திலிருந்து மேல்பகுதிக்குச்செல்ல 50 ஆண்டுகளுக்கு முன் ஒரு லிப்ட் அமைத்திருந்தார்கள்

இன்று அதன் அருகில் ஒரு புதிய ராட்சத ஸைஸ் லிப்ட். 26 பேர் போகலாம் 1.5 நிமிடத்தில் பயணம் முடிகிறது. நுழைய, வெளியேற பெரிய பாதைகள், பாலங்களுடன் டூரிஸ்ட் அட்ராக்ஷனாகி டிக்கெட் வசூலிக்கிறார்கள். (உள்ளுர் காரர்கள் திட்டுகிறார்கள்)

இந்த சந்தை சந்தடிகளிலிருந்து விலகி சற்று அமைதியாகயிருக்குமிடத்துக்குப் போக முடிவு செய்து ஆராய்ந்ததில் இமயத்தின் பனிப்பாறைகளிலின் சுனைகளிலிருந்து உருவாகி திபேத்தின் வழியாக சட்லட்ஜ் நதி, சிம்லா பள்ளதாக்குகள் வழியாகத்தான் இந்தியாவுக்கும் நுழைந்து பஞ்சாப் மாநிலத்துக்குள் போகிறது என்பதைப் பார்த்து அதைப் போய்ப் பார்க்க வேண்டும் என்று திட்டமிட்டோம். .

பொதுவாக வரும் டூரிஸ்ட்கள் போவதில்லை. அட்வென்ட்சர் டூரிஸ்ட்கள் டெரக்கிங் போகிறவர்களுக்கான இடம் என்றார்கள்,

பராவாயில்லை பார்த்துவிடுவோம் என்று கிளம்பினோம்.

+4

All reactions:

81You, Vidya Subramaniam, Manthiramoorthi Alagu and 78 others

25

1

Like

Comment

Send

Share

தரம்சாலா-தபோவனம்-தலாய்லாமா 7

 7 சட்லெஜ் நதியைப் பார்க்க 7300 அடி உயரத்திலிருக்கும் சிம்லாவிலிருந்து மலைச்சாலையில் இறங்கிக்கொண்டிருக்கிறோம். “இந்த இரண்டு மலைகளையும் கடந்து அடிவாரத்துக்குப் போகப் போகிறோம்” என்கிறார் ஒட்டுநர். தொலைவில் ஆழத்தில் சிறிதாகக் கூடவே வந்த சட்லெஜ் சட்டென்று அருகில் ஜூம்மில் வருகிறது. பரந்த நதி. சற்றே அழுக்கு வண்ணம். நெருங்க நெருங்க நதியின் ஓசை.

“ ராஃப்டிங் (Rafting) போட்டில் (நைலானாலான காற்றடைத்த மிதவை) போக விரும்பினால் இன்னும் கிழே அழைத்துப்போகிறேன் என்கிறார்” ஒட்டுநர். அதையும் பார்த்துவிடுவோம் என்று “சரி போகலாம்” என்கிறோம். “இனி இந்தப் பாதையில் நம் கார் போகாது ஜீப் வரும்” என்று சொல்லி யாருக்கோ போன் செய்கிறார். ஜீப் வருகிறது. ராஃப்டிங் செல்ல விரும்புபவர்களை அதை நடத்தும் கம்பெனி ஜீப்பில் அழைத்துச்செல்கிறது. அங்கு நமக்கு டீ தந்து ராஃப்டிங் பயணம் பற்றி பாதுகாப்பு விதிகள்,டிக்கெட் விபரம் சொல்லுகிறார்கள். கட்டணம் அதிகம்தான். ஆனால் அருகில் ஓடும் சட்லெஜ் ஆசையுடன் அழைக்கிறது. மறுக்க முடியவில்லை.

அங்கிருந்து ஜீப் நாம் பயணம் செய்ய வேண்டிய ராஃப்ட்டை தலையில் சுமந்து கொண்டு இன்னும், கீழே இறங்குகிறது. அங்கே நிறுத்தி லைப் ஜாக்கெட் அணிவித்துத் துடுப்பைக் கொடுத்து இங்கிருந்து இறங்கி வாருங்கள் என்று சொல்லிவிட்டு நாம் போக வேண்டிய ராஃப்ட்டை இரண்டு பேர் தூக்கிக் கொண்டு வேகமாகச் செல்கிறார்கள். பாதை என்று எதுவுமில்லாத கற்கள் நிறைந்த அந்தச் சரிவில் சர்வ ஜாக்கிரதையாகக் கடவுளை வேண்டிக்கொண்டு இறங்குகிறோம். கொடுத்த ரப்பர் துடுப்பை ஸ்டிக்காகப் பயன் படுத்தி ஒரு சின்ன டிரெக்கிங்க்கு பின் நதிக்கரையை அடைகிறோம். அதற்குள் நம் ராஃப்ட் போட்டில் காற்றைச் சரி பார்த்துப் பம்ப்பின் மூலம் நிரப்பிக்கொள்கிறார் நம் கேப்டன்.

துடுப்பை எப்படிப் பிடித்துகொள்ளவேண்டும். எந்தக் கட்டளைக்குத் துடுப்பை எப்படிப் போட வேண்டும். என்ன செய்யக்கூடாது முக்கியமாக எதுவும் போட்டில் சாப்பிடக்கூடாது. போன்ற கட்டளைகளை அவர் மொழியில் வகுப்பெடுத்தார்.. மொழி புரியாவிட்டாலும் கட்டளைகள் புரிகிறது. மொழி அவருடையாதாகயிருந்தாலும் உயிர் நம்முடையதல்லவா? ஆங்கிலம் பேசுவதுதான் இல்லையே தவிர அப்டேட் ஆகயிருக்கிறார்கள் அணிந்திருக்கும் ஹெல்மெட்டில் gopro என்ற குட்டிக் கேமிரா பொருத்திக் கொண்டிருக்கிறார்கள். நம் பயணத்தை அது வீடியோவாக எடுத்துக்கொண்டே வருகிறது. அதைப் பென் டிரைவில் காப்பி செய்து நம் போனுக்குப் பயணம் முடிந்ததும் மாற்றித் தருகிறார்கள். (அதற்குத் தனிக் கட்டணம் என்பது வேறு விஷயம்) டெலிபோட்டோ கேமிராக்களின் லென்ஸ்களைத் துடுப்பிலிருந்து தெறிக்கும் நீர் வீணாக்கிவிடும் என்று எச்சரிக்கிறார்கள்.

அதிக ஆர்ப்பாட்டமில்லாமல் இருக்கும் சட்லெஜில் பயணம் தொடங்குகிறது. போட்டுக்குள் ஷூ செருப்பு அணியக்கூடாது. கால்களை அதற்கான வளையத்தில் நுழைத்துக்கொண்டு உட்கார வேண்டும். வேகமாக முகத்தைத் தழுவிச் செல்லும் குளிர்காற்று எதிர் காற்றில் படகு செல்வதைச் சொல்லுகிறது. சட்டென்று காற்று பலமாக வீசுகிறது. கேப்டன் சொல்லும் போது மட்டும் நாம் துடுப்பை அவர் சொல்லும் திசையில் போட வேண்டும். சற்று நேரத்தில் துடுப்பு போடுவது வசமாகிவிடுகிறது. பல ஆண்டுகளுக்கு முன் கல்லூரி நேவி என்சிசி கொச்சி கேம்ப் நினைவில் எழுந்து போயிற்று. இமயத்தின் இரண்டு மலைகளின் நடுவில் அகன்று பரந்து ஓடும் நதியில் தொலைவில் தெரியும் பனிச்சிகரத்தைப் பார்த்தபடி இம்மாதிரி ஒரு காற்றடைத்த போட்டில் துடுப்பு போட்டுக்கொண்டு போவது என்பது திரிலிங்க் ஆகயிருக்கிறது. வாழ்க்கையில் மறக்க முடியாத அனுபவம். இரு புறமும் பிரமாண்டமான மலைச்சரிவு. சில இடங்களில் நீர்ச்சுனைகள். கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் நதி, நதி மட்டுமே.

ஒரு மலைச்சரிவில் மேகி சமைத்துக்கொடுக்கும் ஸ்டால்கள். விரும்பினால் நிறுத்தி இறங்கி அதையும் அனுபவிக்கலாம்.

நதி வேகமாக ஒடுகிறது. ஆங்காங்கே எழும் அலைகள். எவ்வளவு ஆழமிருக்கும்? "கணக்கிடமுடியாதது" என்கிறார் கேப்டன். வெள்ளம் வந்தால் நீங்கள் இறங்கிய இடம் வரை நீர் உயரும் என்றார்.

“கிளம்பி முக்கால் மணி நேரமாகியிருக்கிறது திரும்பலாமா? இன்னும் போகலாமா என்று கேட்கிறார். திரும்ப மனமில்லாமல் இன்னும் ஒரு 10 நிமிடத்துக்குப் பின் திரும்பலாம் என்கிறோம் அவ்வளவு நேரம் படகில் வந்ததேதெரியவில்லை. நம்மை மறந்து சூழலில் ஒன்றி விட்டோம். திரும்பும் போது நதியின் போக்கில் படகு செல்வதால் வேகமாகச் செல்லுகிறது.

எதிரில் வரும் ஒரு போட்டில் இருப்பவர்கள் தங்கள் துடுப்புகளைத் தூக்கிக் காட்டுகிறார்கள். அப்படித்தான் ஹலோ சொல்ல வேண்டுமாம்.இறங்க வேண்டிய இடத்தில் (இது வேறு ஒரு இடம்) ஜீப் காத்திருக்கிறது. நம்முடன் நாம் பயணித்த ராஃப்ட்டையும் சுமந்து கொண்டு கிளம்பிய இடத்துக்கு வருகிறது.

இரவில் சிம்லா திரும்பி அறைக்கு வந்த பின்னரும் மனம் இன்னும் நதிப்பயணத்திலேயே இருக்கிறது. இந்தச் சிம்லா பயணத்தைத் திட்டமிட்டபோது இந்தச் சட்லெஜ் ராஃப்ட்டிங்கை நினைத்துக்கூடப் பார்க்கவில்லை. இன்று இந்த இனிய வாய்ப்புக்கு இறைவனுக்கு நன்றி சொல்லுகிறோம்.

மனதில் இன்னமும் அந்த நதியின் வாசமும், அந்தப் பயணமும் நிறைந்திருப்பதால் தூக்கம் வரவில்லை.

நாளை காலை டில்லி சென்று சென்னை திரும்பவேண்டும்.

All reactions:

162You, Vidya Subramaniam, மாலன் நாராயணன் and 159 others

அக்பரின் தாயார் வாசித்த இராமாயணம்

மத்தியக் கிழக்கு நாடுகளில் ஒன்றான கத்தார் மிகப்பழமையானது. பாரம்பரிய இஸ்லாமியக் கலாசாரங்களைப்போற்றும் நாடு.

பல ஆண்டுகள் இங்கிலாந்து அரசால் பாதுகாக்கப்பட்ட ஒருநாடாயிருந்த இது 1971ல் சுதந்திரம் பெற்றது. இன்றும் மன்னர்

ஆட்சி முறையைத் தொடரும் இந்த நாடு கடந்த 20 ஆண்டுகளில் பிரமிக்கத்தக்க வளர்ச்சியை அடைந்திருக்கிறது. இதன் தலைநகரம் தோஹா.

அண்மைக்காலமாக உலகக் கால்பந்துப்போட்டி முதல் பலவிதமான சர்வதேச விளையாட்டுப் போட்டிகளை நடத்திக்கொண்டிருப்பதால், நகரில் நவீன பாணிக் கட்டிடங்கள், சர்வதேசஅரங்குகள், ஆடம்பர ஹோட்டல்கள் உருவாகியிருக்கின்றன,

நகரின் கடற்கரையில் அப்படி எழுந்திருக்கும் ஓர் அதிநவீனக்கட்டிடத்தில் தான் இயங்குகிறது மியூசியம் ஆஃப் இஸ்லாமிக்ஆர்ட் என்ற அருங்காட்சியகம்.

இஸ்லாமியப் பண்பாக்களின் முறைப்படி தோன்றி வளர்ந்த பலகலைகளின் காட்சியகமாயிருக்கும் இந்த அருங்காட்சியகத்திற்காகக்கத்தார் மன்னர் குடும்பத்தினர் உலகெங்குமிருக்கும் பண்டையஇஸ்லாமியக் கலைப்படைப்புகளை வாங்கிச் சேமிக்கிறார்கள்.இந்த அருங்காட்சியகத்திலிருக்கும் ஒரு காட்சிப் பொருள்அண்மையில் பேசு பொருளாகியிருக்கிறது. 

அது ஒரு ராமாயணக்காவியத்தின் பிரதி.

உலகின் பல நாடுகளின் அருங்காட்சியகங்களில் இராமாயணத்தின் பிரதிகளும் படங்களும் இருக்கின்றன. ஆனால் இந்தராமாயணத்தின் பிரதி வித்தியாசமானது. முகலாய அரசவையின்அரச குடும்பத்தினரும், பேரரசர் அக்பரின் தாயுமான ஹமிதாபானுபேகம் அவரது கைப்பட எழுதப்பட்ட ராமாயண உரையை வைத்திருந்தார். இது சமஸ்கிருதத்தில் எழுதப்பட்ட வால்மீகிஇராமாயணத்திலிருந்து பாரசீகத்திற்கு மொழிபெயர்க்கப்பட்டது.

மன்னர் அக்பர் பெரிய இலக்கிய ரசிகர். உலகின் சிறந்த காவியங்கள், இலக்கியப் படைப்புகள் எல்லாம் பெர்ஷ்யன்மொழியில் மொழிபெயர்க்கப்பட வேண்டும் என்று விரும்பினார். இதற்காகவே அவரது அவையில் பன்மொழி வல்லுனர்கள் நியமிக்கப்பட்டிருந்தனர்.மன்னர் விரும்பியதின் பேரில் வியாசரின் மஹாபாரதமும்,வால்மீகியின் ராமாயணமும் பாரசீக மொழியில்   மொழிபெயர்க்கப்பட்டன. சம்ஸ்கிருதத்திலிருந்து முதலில் இந்தியிலும் பின்னர் பெர்ஷ்யமொழியிலும் மொழிபெயர்க்கப் பட்டிருக்கின்றன.மொழிபெயர்ப்புகளில் சில பெயர்கள் சிதைந்து மாறியிருக்கின்றன.

தசரதன் ஜெஸ்ரதன் ஆகியிருக்கிறார்.அகஸ்தியரை ஒரு நட்சத்திரமாகப் புரிந்து கொண்டு பெர்ஷ்ய மொழியில் உள்ள அந்த நட்சத்திரத்தின் பெயரையே அவருக்குச்  சூட்டியிருக்கிறார்கள். அசோகவனம் ராவணனின் அரண்மனையாகியிருக்கிறது.

பாரசீக மொழியில் அச்சிடும் வசதிகள் இல்லாத அக்காலகட்டத்தில் புத்தகங்கள்அழகான கையெழுத்துப் பிரதிகளாக உருவாக்கப்பட்டன. அழகான எழுத்துகளை எழுதுவது ஒரு கலையாகவே (calligraphy)  மன்னர் அக்பர் காலத்தில் போற்றப்பட்டது

.

அப்படி மன்னர் அக்பருக்காக அழகாகஉருவாக்கப்பட்ட புத்தகப் பிரதிகளில் அவர் அரசு முத்திரையிடப்படும். இதைப் பார்த்து, மன்னரின் அனுமதியுடன் அரசவையில் இருந்தவர்களில் பலர் தங்கள் சொந்தப் பிரதிகளை உருவாக்கிக்கொள்வார்கள்.

ஆனால் பேரரசர் ஹூமாயூனின் மனைவியும் மன்னர் அக்பரின் தாயாருமான அரசி ஹமீதாபானு இப்படிப் பிரதி எடுக்கச் சொல்லாமல் அவருடைய இராமாயணப் பிரதியை அவரே கைப்படப் பாரசீக மொழியில் எழுதியிருக்கிறார்.

அவரது ராமாயணத்தின் பிரதி முதலில் 56 பெரிய விளக்கப்படங்களுடன் 450 பக்கங்களைக் கொண்டது. புத்தகம் மென்மையான தங்கஉருவங்கள் மற்றும் மலர்களுடன் திறக்கிறது. காதா மற்றும் ஸ்லோகா என்ற சமஸ்கிருத வார்த்தைகளுடன் அத்தியாயங்கள் குறிக்கப் பட்டிருக்கின்றன.

அரசியின் ஆலோசனைப்படி பாடல் வரிகளுக்கான படங்கள் லாகூரில் உள்ள ஒரு சிறிய ஓவியக் கலைஞர்களின் குழுவால் உருவாக்கப்பட்டன என்கிறது குறிப்பு.. இந்தப் புத்தகப் பொக்கிஷம் தான் இப்போது தோஹா அருங்காட்சியகத்திலிருக்கிறது.

இந்த நூல் தோஹா அருங்காட்சியகத்தை அடைவதற்கு முன் நீண்ட பல பயணங்களைச் சந்தித்திருக்கிறது 1604 ஆம் ஆண்டில் ஹமிதா பானோ மறைந்த பின்னர் அரச குடும்பம் நூலை மத்திய முகலாய நூலகத்திற்கு மாற்றியது, பின்னர் அங்கிருந்து காணாமல் போய் பலருக்கு விற்கப்பட்டிருக்கிறது .

இந்தப் பயணத்தில் புத்தகம் நீரினாலும், பூச்சிகளினாலும் சேதமடைந்திருக்கிறது, சிலபக்கங்கள் காணாமல் போயிருக்கின்றன.புத்தகத்தின் அட்டைகளின் விளிம்புகள் கிழியத் தொடங்கியிருந்தன.

ஆனாலும் 2000 ஆம் ஆண்டு கத்தார்அரசர் ஷேக் சவுத் அல் தானி பெரும் விலை கொடுத்து இந்தப் பொக்கிஷத்தை வாங்கி நூலகத்தில் சேர்த்திருக்கிறார். காணாமல் போன பக்கங்களிலிருக்கும் பெரும்பாலான படங்களை மீண்டும் உருவாக்கிப் புத்தகத்தில் சேர்த்திருக்கிறார்..1990கள் வரை இந்த ராமாயணம் பற்றிஎ வருக்கும் தெரியாதிருந்த நிலையில் இன்று தோஹா ராமாயணம் என்று உலகெங்குமிருக்கும்ஆர்வலர்களால் பேசப்படுகிறது

இந்தப் புத்தகம் மொகலாயர்களுக்கு இராமாயணத்தில் எவ்வளவு ஆர்வமிருந்தது?     என்பதையும் அதை எப்படி போற்றியிருக்கிறார்கள்? என்பதையும் மட்டுமல்ல இன்றைய அரபு நாட்டு மன்னர் பரம்பரையினர் அதை எப்படித் தொடர்கிறார்கள் என்பதையும் சொல்கிறது.

அமுத சுரபி 2024 ஏப்ரல் இதழில் எழுதியது 

 

 

இந்த வார கல்கி இதழிலிருந்து